About Author:
Fariba Vafi is one of the most acclaimed and best-selling contemporary Iranian writers. She is the author of numerous novels and short story collections including Royaye Tabat and Razi dar Kucheha. Mahnaz Kousha is professor of sociology at Macalester College. She is the author of Voices from Iran: The Changing Lives of Iranian Women, published by Syracuse University Press. Nasrin Jewell is professor of economics at the College of St. Catherine. A Fulbright scholar, she has authored numerous articles in the areas of Middle East studies and women’s studies.
“روز دیگر شورا” رمانی است از نویسنده ی تحسین شده، “فریبا وفی”، که زندگی یک زن به نام شورا را در بستری از ارتباطات میان او با خانواده ی خود و همسرش، و همچنین خود همسر و فردی به اسم ژان، دنبال می کند. داستان “روز دیگر شورا” در دو مسیر پیش می رود که یکی از همان ارتباط با خانواده ی همسر شکل می گیرد و دیگری در آشنایی اش با ژان بین ایران و ارمنستان اتفاق می افتد.
“فریبا وفی” به خوبی توانسته تفاوت شخصیتی که در شورا، قبل و بعد از سفر به ارمنستان پیش می آید را به تصویر بکشد. شورا، سیمای زنی است که از همان اندک انتخاب هایی که در زندگی اش داشته نیز بهره ای نبرده است. او ازدواجی سنتی داشته که در نتیجه ی یک عشق آنی به وجود آمده و حالا با پیدا کردن ژان، این رفیق همدل، به کمبود هایی که در زندگی اش حس کرده، رسیدگی می کند. فضای داستان بر محور شخصیت شورا و عنصرهای زنانه می چرخد اما از نقش مردان قصه یعنی منصور، مختار و ژان نیز نمی توان به راحتی عبور کرد. شورا اما زنی است در سلطه ی دیگران، خواه همسرش و خواه خانواده ی او. این روند، سقف امیال و آرزوهایش را به حدی پایین آورده که به داشتن کمترین نوع از ارتباط خارج چهارچوب بسنده می کند. با اینکه می داند همین ارتباط بی اساس و سست بنیاد، ممکن است چقدر برایش گران تمام شود، با این حال حس استقلال ناشی از آن، چنان سرخوشی برایش می آفریند که آن را در همین اندازه هم پاس می دارد.
درباره نویسنده:
فریبا وفی در اول بهمن ماه سال ۱۳۴۱ در تبریز به دنیا آمد. از نوجوانی به داستان‌نویسی علاقه‌مند بود و چند داستان کوتاه‌اش در گاه‌نامه‌های ادبی، آدینه، دنیای سخن، چیستا، مجله زنان منتشر شد. اولین داستان جدی خود را با نام «راحت شدی پدر» در سال ۱۳۶۷ در مجله آدینه چاپ کرد.
نخستین مجموعهٔ داستان‌های کوتاه او به نام «در عمق صحنه» در سال ۱۳۷۵ منتشر شد و دومین مجموعه، با نام «حتی وقتی می‌خندیم» در سال ۱۳۷۸ چاپ شد. نخستین رمان او «پرنده من» در سال ۱۳۸۱ منتشر شد که مورد استقبال منتقدان قرار گرفت. این کتاب برنده جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شد و از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشت. همچنین این کتاب به زبان‌های انگلیسی، ایتالیایی، آلمانی و کردی سورانی و ترکی استانبولی ترجمه شده‌است.
