The Forty Rules of Love tells two parallel stories that mirror each other across two very different cultures and seven intervening centuries.
Forty-year-old Ella Rubenstein is an ordinary unhappy housewife with three children and an unfaithful husband, but her life begins to change dramatically when she takes a job as a reader for a literary agency. Her first assignment is a novel intriguingly titled Sweet Blasphemy, about the thirteenth-century poet Rumi and his beloved Sufi teacher Shams of Tabriz. The author is an unknown first-time novelist, Aziz Zahara, who lives in Turkey. Initially reluctant to take on a book about a time and place so different from her own, Ella soon finds herself captivated both by the novel and the man who wrote it, with whom she begins an e-mail flirtation. As she reads, she begins to question the many ways she has settled for a conventional life devoid of passion and real love.
At the center of the novel that Ella is reading is the remarkable, wandering, whirling dervish Shams of Tabriz, a mystic provocateur who challenges conventional wisdom and social and religious prejudice wherever he encounters it. He is searching for the spiritual companion he is destined to teach. His soul’s purpose is to transform his student, Rumi—a beloved but rather complacent, unmystical preacher—into one of the world’s great poets, the “voice of love.” Rumi is a willing student, but his family and community resent Shams deeply for upsetting their settled way of life. Rumi is admired, even revered in his community and Shams must lead him beyond the comforts of his respectable way of life, beyond the shallow satisfactions of the ego.
In essence, both Rumi and Ella, through their relationships with Shams and Aziz, are forced to question and then abandon the apparent safety and security of their lives for the uncertainty, ecstasy, and heartbreak of love. Neither Shams nor Aziz can offer anything like a promise of lasting happiness. What they can offer is a taste of mystical union, divine love, the deep harmony that arises when the false self—constructed to meet society’s demands for respectability—is shed and the true self emerges.
Along the way, Shams imparts the forty rules of love, essential Sufi wisdom that Shams both preaches and embodies. He repeatedly defies social and religious conventions, putting himself in danger and drawing down the scorn and wrath of the self-righteous, literal-minded moralists who surround him. He inspires Rumi to become the poet he was meant to be, one of the world’s most passionate and profound voices of wisdom. Similarly, Aziz—and his story of Rumi and Shams—inspires Ella to step out of a marriage that has become emotionally and spiritually stifling for her.
It is not an easy story that Elif Shafak tells, nor an entirely happy one. There are costs, she seems to say, to living an authentic life. But, as the novel shows, the costs of not living one are far greater.
ABOUT ELIF SHAFAK
Elif Shafak was born in Strasbourg, France, in 1971. She is an award-winning novelist and the most widely read female writer in Turkey. Critics have hailed her as one of the most distinctive voices in contemporary literature in both Turkish and English. She is also the author of the novel The Bastard of Istanbul and her memoir, Black Milk. Her books have been translated into more than thirty languages. Married with two children, Elif divides her time between London and Istanbul.
A CONVERSATION WITH ELIF SHAFAK
Q. What prompted you to write a novel centered on the relationship between Rumi and his beloved teacher Shams of Tabriz? Has Rumi’s poetry always been important to you?
My starting point, as simple as it sounds, was the concept of love. I wanted to write a novel on love but from a spiritual angle. Once you make that your wish the path takes you to Rumi, the voice of love. His poetry and philosophy have always inspired me. His words speak to us across centuries, cultures. One can never finish reading him; it is an endless journey.
Q. Why did you decide to make The Forty Rules of Love such a polyphonic novel, using so many different narrators?
The truth of fiction is not a fixed thing. If anything, it is more fluid than solid. It changes depending on each person, each character. Literature, unlike daily politics, recognizes the significance of ambiguity, plurality, flexibility. Interestingly, this artistic approach is also in harmony with Sufi philosophy. Sufis, like artists, live in an ever-fluid world. They believe one should never be too sure of himself and they respect the amazing diversity in the universe. So it was very important to me to reflect that variety as I was writing my story.
Q. What kind of research did you do for the novel? How much imaginative license did you take with the historical facts?
When you write about historical figures you feel somewhat intimidated at the beginning. It is not like writing about imaginary characters. So to get the facts right, I did a lot of research. It is not a new subject to me. I wrote my master’s thesis on this subject and I have been working on it since my early twenties. So there was some background. However, after a period of intense reading and researching, I stopped doing that and solely concentrated in my story. I allowed the characters to guide me. In my experience the more we, as writers, try to control our characters, the more lifeless they become. By the same token, the less there is of the ego of the writer in the process of writing, the more alive the fictional characters and the more creative the story.
Q. What are the challenges of writing about such a well-known and revered figure like Rumi? Do you feel you succeeded remaining true to the historical Rumi while bringing him fully into the imaginative realm of your novel?
It was a big challenge, I must say. On the one hand I have huge respect for both Rumi and Shams of Tabriz. So it was important to me to hear their voices, to understand their legacy as best as I could. Yet on the other hand, I am a writer. I do not believe in heroes. In literature, there are no perfect heroes. Every person is a microcosm with many sides and conflicting aspects. So it was essential for me to see them as human beings, without putting them up on a pedestal.
Q. Did your perception of Rumi and of Shams change in the course of writing about them?
Writing this novel changed me perhaps in more ways than I can understand or explain. Every book changes us to a certain extent. Some books more so than others. They transform their readers, and they also transform their writers. This was one of those books for me. When I finished it I was not the same person I was at the beginning.
Q. Much of the novel concerns the position of women both in the medieval Islamic world and in contemporary Western society. What is your sense of how women are faring in the Middle East today compared to women in Western cultures?
We tend to think that as human beings we have made amazing progress throughout the centuries. And we like to think that the women in the West are emancipated whereas women in the East are oppressed all the time. I like to question these deeply embedded clichés and generalizations. It is true that we have made progress but in some other ways we are not as different from the people of the past as we like to think. Also there are so many things in common between the women in the East and the women in the West. Patriarchy is universal. It is not solely the problem of some women in some parts of the world. Basically, as I was writing this novel I wanted to connect people, places, stories—to show the connections, some obvious, some much more subtle.
Q. How would you explain the extraordinary popularity of Rumi in the West right now? What is it about his poetry—and his spirituality—that readers find so engaging?
I don’t think it is a coincidence that the voice of Rumi speaks to more and more people around the world today. His is the kind of spirituality that doesn’t exclude anyone, no matter what their class, skin, religion, and so on. It is a very inclusive, embracing, universal voice that puts love at its center. In Rumi’s perspective we are all connected. No one is excluded from that circle of love. In an age replete with cultural biases, dogmas, fundamentalisms of all sorts, and clashes, Rumi’s voice tells us something different, something much more essential and peaceful.
Q. What aspects of Sufism do you find most appealing and relevant to contemporary life? Do you have a sense that the mystical strands of Islam—represented by Shams of Tabriz in the novel—are beginning to balance out the more fundamentalist views—represented by the Zealot—in contemporary Islamic cultures?
Mysticism and poetry have always been important elements in Islamic cultures. This has been the case throughout the centuries. The Muslim world is not composed of a single color. And it is not static at all. It is a tapestry of multiple colors and patterns. Sufism is not an ancient, bygone heritage. It is a living, breathing philosophy of life. It is applicable to the modern day. It teaches us to look within and transform ourselves, to diminish our egos. There are more and more people, especially women, artists, musicians, and so on, who are deeply interested in this culture.
Q. Could you talk about your own spiritual practice and its relation to your creative work?
My interest in spirituality started when I was a college student. At the time it was a bit odd for me to feel such an attraction. I did not grow up in a spiritual environment. My upbringing was just the opposite, it was strictly secular. And I was a leftist, anarcho-pacifist, slightly nihilist, and feminist, and so on, and so were most of my friends, and there was no apparent reason for me to be interested in Sufism or anything like that. But I started reading about it. Not only Islamic mysticism but mysticisms of all kinds, because they are all reflections of the same universal quest for meaning and love. The more I read the more I unlearned. Unlearning is an essential part of learning, in my experience. We need to keep questioning our truths, our certainties, our dogmas, and ourselves. This kind of introspective thinking, to me, is healthier than criticizing other people all the time.
Q. How has The Forty Rules of Love been received in Turkey and throughout the Middle East? Has that reception differed significantly from how American readers have responded to the book?
It was amazing, and so moving. In Turkey the novel was an all time bestseller. There was such positive, warm feedback from readers, especially from women readers, of all ages, of all views. Often the same book was read by more than one person, by the mother, the daughters, the great-aunt, a distant cousin. The story reached different audiences. When the novel came out in Bulgaria, France, America, and Italy, I had similar reactions, and I still receive touching e-mails from readers around the world. When readers write to me they don’t solely analyze the novel, they also say what it meant for them. In other words they share their personal stories with me. And I find that very humbling, very inspiring.
Source: Penguin Random House
کتاب ملت عشق اثر الیف شافاک را بخوانیم یا نه؟
در این پست قصد داریم کتاب ملت عشق اثر الیف شافاک را معرفی کنیم و خلاصه ای از آن را قرار میدهیم تا قبل از خواندن این کتاب بتوانید یک دید کلی نسبت به آن داشته باشید.
کتاب ملت عشق (The Forty Rules of Love) ملت عشق نام رمانی از الیف شافاک است که در سال ۲۰۱۰ به صورت همزمان به دو زبان انگلیسی و ترکی منتشر شد. این کتاب تاکنون بیش از ۵۰۰ بار در ترکیه تجدید چاپ شده و توانسته رکورد پرفروشترین کتاب تاریخ ترکیه را نیز به دست آورد. ترجمه فارسی آن در مدتی کوتاه، عنوان یکی از پرفروشترین کتابهای بازار کتاب ایران را با بیش از صد بار تجدید چاپ کسب کردهاست.
خلاصه ای از کتاب ملت عشق:
این کتاب زیبا دو داستان را شامل میشود که به زیبایی در کنار هم و در یک کتاب گنجانده شدهاست. دو رمان که موازی هم جلو میرود؛ و به گونهای به همدیگر ارتباط دارند. یکی از این داستانها در سال ۲۰۰۸ در آمریکا و دیگری در قرن هفتم در قونیه اتفاق میافتد. ملت عشق داستان زندگی زنی در غرب را روایت میکند که با عرفان شرق آشنا میشود.
داستان اول کتاب ملت عشق مربوط به الا روبینشتاین است که در بوستونِ آمریکا زندگی میکند. الا یک همسر و مادر است که همه زندگی خود را صرف خانواده کرده است. با اینکه همسر الا ، دیوید ، دندانپزشک مشهوری بود و معیشت آنها در یک سطح ایده آل قرار داشت اما عشق و صمیمیتی در میان آنها نبود.
الااین موضوع را پذیرفته بود و همه خواسته های خود را تغییر داده بود و فقط به فکر بچههایش بود. اما با این حال رابطه الا با خانوادهاش هم چندان خوب نبود.
طبق تشبیه کتاب ملت عشق ، الا شبیه یک برکه بود، یک برکه راکد که بعد از گذشت بیست سال زندگی مشترک با همسر خود، خود را بازنده این زندگی میبیند. سرانجام در اولین روزهای 40 سالگی تصمیم میگیرد از قید و بند این زندگی آزاد شود و زندگی خود را تغییر دهد.
درباره کتاب ملت عشق:
عمدهٔ داستان دربارهٔ احوالات و ارتباط شمس و مولوی است و کمترین بخشهای کتاب از زبان این دو شخصیت روایت شدهاست و سعی شده تا از نگاه و زاویههای گوناگون که همان شخصیتهای دیگر داستان هستند به این دو نفر پرداخته شود. نویسنده در این کتاب دو داستان و در حقیقت زندگی شخصیتهای دو دورهٔ زمانی مختلف را به موازات هم پیش بردهاست.
دورهٔ اول در حدود ۶۳۹ تا ۶۴۵ قمری حول و حوش زندگی مولانا و شمس میگردد و دورهٔ دوم در سال ۲۰۰۸ و دربارهٔ زندگی زنی چهل ساله است که به تازگی شغل ویراستاری یک کتاب را برعهده گرفتهاست. همانطور که از نام انگلیسی آن برمیآید در این کتاب چهل قانون عشق آورده شده که از زبان شمس تبریزی است. از ویژگیهای جالب کتاب این است که در حدود بیست راوی مختلف دارد و در ابتدای هر بخش راوی آن نیز ذکر میشود.
بخشی از کتاب ملت عشق
تمام زندگی اللای بیچاره خلاصه شده بود در راحتی شوهر و بچههایش. نه علمش را داشت و نه تجربهاش را تا به تنهایی سرنوشتش را تغییر دهد. هیچگاه نمی توانست خطر کند. همیشه محتاط بود، حتی برای عوض کردن مارک قهوهای که میخورد بایست مدتهای طولانی فکر میکرد. از بس خجالتی و سر بزیر و ترسو بود؛ شاید بشود گفت آخر بیعرضگی بود. درست به همین دلایل آشکار بود که هیچ کس، حتی خودش هم نفهمید که چطور اللا روبینشتاین بعد بیست سال آزگار زندگی زناشویی یک روز صبح از دادگاه، تقاضای طلاق کرد و خودش را از شر تاهل آزاد کرد و تک و تنها به سفری رفت با پایانی نامعلوم؛ اما حتما دلیلی داشت: عشق.
اللا به شکلی غیرمنتظره عاشق شد، عاشق مردی که اصلا فکرش را هم نمیکرد و به هیچ وجه انتظارش را نداشت. آن دو نه در یک شهر زندگی میکردند و نه حتی در یک قاره. حتی اگر هزاران کیلومتر فاصله میانشان را در نظر نگیریم، شخصیت هایشان هم خیلی با هم فرق میکرد، انگار یکی شب بود، دیگری روز. طرز زندگیشان هم زمین تا آسمان فرق داشت.
این که دو نفر که در وضعیت عادی به سختی میتوانستند یکدیگر را تحمل کنند، این طور در آتش عشق بسوزند، پدیدهای غیرمنتظره بود؛ اما پیش آمد و چنان سریع پیش آمد که اللا حتی نفهمید چه بر سرش آمد تا بتواند از خودش محافظت کند! عشق یکباره از غیب مثل تکه سنگی در برکه راکد زندگی اللا افتاد و او را لرزاند، تکان داد و زندگیاش را زیر و زبر کرد.
اولین جملات کتاب ملت عشق
سنگی را اگر به رودخانهای بیندازی، چندان تأثیری ندارد. سطح آب اندکی میشکافد و کمی موج برمیدارد. صدای نامحسوس «تاپ» میآید، اما همین صدا هم در هیاهوی آب و موجهایش گم میشود. همین و بس.
اما اگر همان سنگ را به برکهای بیندازی… تاثیرش بسیار ماندگارتر و عمیقتر است. همان سنگ، همان سنگ کوچک، آبهای راکد را به تلاطم درمیآورد.
در جایی که سنگ به سطح آب خورده ابتدا حلقهای پدیدار میشود؛ حلقه جوانه میدهد، جوانه شکوفه میدهد، باز میشود و باز میشود، لایه به لایه. سنگی کوچک در چشم به هم زدنی چهها که نمیکند. در تمام سطح آب پخش میشود و در لحظهای میبینی که همه جا را فرا گرفته. دایرهها دایرهها را میزایند تا زمانی که آخرین دایره به ساحل بخورد و محو شود.
رودخانه به بینظمی و جوش و خروش آب عادت دارد. دنبال بهانهای برای خروشیدن میگردد، سریع زندگی میکند، زود به خروش میآید. سنگی را که انداختهای به درونش میکشد؛ از آنِ خودش میکند، هضمش میکند و بعد هم به آسانی فراموشش میکند. هر چه باشد بینظمی جزء طبیعتش است؛ حالا یک سنگ بیشتر یا یکی کمتر. (کتاب ملت عشق ، صفحه ۷)
رمانی درباره زندگی شمس تبریزی و مولانا
هر کسی که رمان ملت عشق را خوانده باشد، بیشک از آن تاثیر میگیرد، دلیلش بیشتر به خاطر شمس تبریزی است. از قواعد عشق او تا شخصیت قوی اش و اعتقادش به خدا، همه چیز در مسیری شگفتآور در چرخش است.
چهل قاعده عشق که از زمانهای مختلف توسط شمس نقل شده است، می تواند دیدگاه مخاطب را به زندگی و روابط آشکار او با فلسفه زیستن و انسانیت تغییر دهد، این همان چیزی است که شمس در مولانا ایجاد کرد. تاثیر چنین عرفانی در اشعار رومی به وضوح دیده میشود و در پشت پرده همه این آثار او، عرفان شمس خودنمایی میکند.
اگر شمس هر جنبهای از نظم اجتماعی را به چالش نمیکشید، رابطهای بین او و مولانا شکل نمیگرفت. اگر رومی شمس را از دست نمیداد، شاعر نمیشد و ما هم اشعار او را نمیداشتیم. به مفهوم کلیتر، این کتاب جشن تحول بنیادین رومی از دانشمند به شاعر است و به موازات آن تغییر درونی اللا و کشف عشق راستین در او.
کتاب ملت عشق در پنج فصل تنظیم شده است:
خاک: عمق و آرامش
آب: تغییر و جریان یافتن
باد: رفتن و یا کوچ کردن
آتش: گرما و نابودی
خلأ: تاثیر نبود چیزها
اثر الیف با نهایت تیزهوشی به پنج بخش بالا تقسیم شده است که هر فصل به زبان یک راوی بیان میشود. دلیل انتخاب 5 عنصر اصلی طبیعت از سوی او، میتواند از سویی به پرداخت دقیق درون شخصیتهای و پیشبرد داستان مرتبط باشد و از سویی دیگر ارتباط معنوی آنها با پدیدههای مرسوم جهان.
همین مورد به نوسان داستان کمک کرده و باعث شده است خواننده با کشش بیشتری کتاب را بخواند. تمام فصلهای کتاب به شکلی زنجیروار به یکدیگر متصل هستند، به مانند عناصر 5 گانه طبیعت. همین اتصال باعث یکپارچگی داستان و تفسیری متفاوت از وقایع کتاب میشود که بر یکدیگر اثر می گذارند.
کدام ترجمه از کتاب ملت عشق بهتر است؟
از کتاب ملت عشق چندین ترجمه در بازار وجود دارد، اما بهترین همه آنها ترجمه ارسلان فصیحی از انتشارات ققنوس است. او توانسته به فصاحت و روانی کتاب را به زبان فارسی برگردانده و مخاطب را همراه کند.
آیا کتاب ملت عشق ارزش خواندن دارد؟
جواب کوتاه: بله (هر چند که بستگی به سلیقه شما هم دارد).
به نظر من کتاب ملت عشق واقعا یک کتاب فوقالعاده عالی و لذتبخش است که میتوان کمبودهای آن را نادیده گرفت و بینهایت از خواندن آن لذت برد. هنگام مطالعه ملت عشق احساس خوبی داشتم و به همه دوستان پیشنهاد میکنم این کتاب را مطالعه کنند و لذت ببرند.
این رمان در مورد عشق است، عشقی واقعی، عمیق و خالص که در کمتر کتابی با آن روبهرو خواهید شد.
هنگامی که داستان شمس تبریزی در رمان ملت عشق را میخوانید شیفته آن میشوید. احساس خوبی به شما دست میدهد و دلتان نمیخواهد کتاب را کنار بذارید. به معنای واقعی کلمه جذب این داستان خوب میشوید اما وقتی در اوج لذت بردن از داستان قرن هفتم هستید، نویسنده دوباره به ماجرای اللا در امریکا برمیگردد و این ممکن است مقداری لذت خواندن کتاب را کم کند و شاید حتی باعث عصبانیت شما شود.
شخصا وقتی ملت عشق را میخواندم دوست داشتم قسمتهایی که مولانا داستان را روایت میکند بیشتر باشد اما چنین نبود و فقط در بعضی مواقع داستان از دید مولانا نقل میشد.
نباید از این نکته هم غافل شد که رمان ملت عشق صرفا یک رمان خوب است که قسمتی از آن از زندگی مولانا و شمس گرفته شده است. همه اتفاقات و جریانات این کتاب براساس مستندات تاریخی نیست و اگر شما از زندگی مولانا و برخورد او با شمس تبریزی آگاه باشید میتوانید بهراحتی به این موضوع پی ببرید. بنابراین به این کتاب صرفا به عنوان یک رمان نگاه کنید و انتظاری فراتر از آن نداشته باشید.
میتوان گفت همه خوببودن و تاثیرگذار بودن کتاب نیز مربوط به همین داستان قرن هفتم یعنی داستان عشق میان شمس تبریزی و مولانا است. اگر داستان اللا به شکل مجزا در یک کتاب آمده بود هرگز نمیتوانست موفقیتی در حد این کتاب کسب کند. پیشنهاد میکنم مطالعه کتاب ملت عشق را به هیچوجه از دست ندهید و حتی اگر مایل هستید کسی را به کتاب و کتابخواندن علاقهمند کنید، رمان ملت عشق را به او هدیه دهید.
از کتاب ملت عشق ترجمههای متعددی در بازار وجود دارد اما این کتاب با ترجمه ارسلان فصیحی از نشر ققنوس معروف شده است که ترجمه خوب، روان و بینقصی میباشد.
کلام آخر درباره کتاب ملت عشق
قوانین بی نظیری زندگی برای بقای ما ضروری هستند، اما آنچه که انسانها را ویژه میسازد، توانایی ما در ارتباط با منبع عشق است. این ارتباط الهی در همه ما جریان دارد و به ما اجازه میدهد که با قوانین جهان کنار بیاییم. در هنگام تجربه و صحبت کردن از عشق، قوانینی وجود ندارد، عشق فراتر از توضیح است. رمان ملت عشق در ادبیات ترکیه شاهکاری است از توصیفی زیبا از یک عشق عارفانه اما باید اشاره کرد که از این قبیل داستان ها و شعر عاشقانه در ادبیات ایران کم نداریم و نمونه های بی نظیری توانسته اند شهرت جهانی یابند.
