به خانه که رسید عصبی و برافروخته بود، برای لحظه ای بغض نهفته در گلویش راه نفس هایش را بند آورد. چادر را که محکم زیر چانه گرفته بود رها کرد و بقچه را از زیر چادر بیرون آورد. در برخلاف همیشه بسته بود ولی صدای بازی بچه ها در....

برشی از کتاب: با سرتقی به پوریا نگاه کرد و گفت: -اصلا همینه که هست، مگه قراره هرچی بگی، بگم چشم؟ خنده‌اش گرفت؛ اما خنده‌اش را پشت لب‌هایش نگه داشت. همین کارها را می‌کرد که روز به روز عزیزتر می‌شد. سیاه سوخته‌ی لجباز! -همینی که هستی پابندم کرده دختر! اولین....