با اینکه دیگر سیب فاصله ی میانمان نبود، باز هم نتوانست و من توانستم. سیب را گاز زدم و طعم غریبش را به جان حافظه سپردم. دستش را پشت سرم برد و سیب از جایی میان لذت رها شد. بگذار بعدها داستان سرایی کنند که حوا آدم را وسوسه کرد....

برشی از کتاب: با سرتقی به پوریا نگاه کرد و گفت: -اصلا همینه که هست، مگه قراره هرچی بگی، بگم چشم؟ خنده‌اش گرفت؛ اما خنده‌اش را پشت لب‌هایش نگه داشت. همین کارها را می‌کرد که روز به روز عزیزتر می‌شد. سیاه سوخته‌ی لجباز! -همینی که هستی پابندم کرده دختر! اولین....