About Author:
Bahrām Beyzāêi is an Iranian playwright, theatre director, screenwriter, film editor, and ostād of Persian letters, arts and Iranian studies. Beyzaie is the son of the poet Ne’matallah Beyzai. The celebrated poet Adib Beyzai, known as one of the most profound poets of 20th-century Iran, is Bahram’s paternal uncle.
Added Date: 23/02/2023 11:24:28 AM
Last update: 23/02/2023 11:24:28 AM
“آینه های روبرو” فیلمنامهای به قلم “بهرام بیضایی” است که به طور ضمنی در مرکز داستان خود مهمترین دورههای پیش از خود یا به روایتی دشوارترین جنبههای تاریخ معاصر ایران را در خود جای داده است. “بهرام بیضایی” هرچند که هیچگاه فعالانه در عرصه سیاست حضور نداشته است، با این حال، در چندین اثر خود از دغدغههای مشابهی صحبت میکند که مرتبط به سیاست هستند. “آینه های روبرو” اگر چه به منظور مقابله با سیاست و تاریخ نیست، اما زمینهای که داستان در آن شکل میگیرد، چندان به سیاست بیربط نیست و “بهرام بیضایی” در آن به مساله انقلاب پرداخته است.
شخصیتی که در نمایشنامه میبینیم، ویژگیهای متعددی را از خود نشان میدهد که در برخی از مبارزین سیاسی آن دوره دیده میشد. ریاضی این فرد قوی است و از سمت دیگر ذوق و سلیقهی شعر در او میجوشد. او عاشق وطن است و به خاکش اهمیت زیادی میدهد. اما “بهرام بیضایی” باهوشتر از این حرفهاست که شخصیت نمایشنامهاش را تنها از یک نفر برداشت کند، بلکه او برآیندی از خصوصیات چهرههای مختلف را در این شخصیت جا داده است. از طرفی او برای متمایز کردن شخصیت داستان خود از افراد واقعی، پا را فراتر میگذارد و علاوه بر جدا کردن خصوصیات شخصی، راه او را نیز از حزبی که برایش مبارزه میکرده، جدا میکند. به این ترتیب قهرمان “آینه های روبرو” و قهرمان “بهرام بیضایی”، برخلاف بسیاری از شخصیتهای منفعل که پشت نقاب حزب و گروه مخفی میشوند، بار مسئولیت فردی خود را به دوش میکشد و به مخاطب، اهمیت پذیرفتن این مسئولیت را نشان میدهد. “آینه های روبرو” توسط موسسه روشنگران و مطالعات زنان به چاپ رسیده است.
درباره نویسنده:
بهرام بیضایی (زاده ۵ دیماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصههای دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کردهاست.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهمترین آثار وی هستند.
خانوادهاش اهل کاشان و آنگونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامههای تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نامهای نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ میباشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامههای تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانوادهاش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلمبرداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقهای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف میباشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلمهای خود با مشکلات و سنگ اندازیهای بسیاری روبرو بودهاست. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساختهاست و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.