About Author:
Mohammad-Reza Shafiei Kadkani is an Iranian writer, poet, literary critic, editor, and translator. Kadkani was born in Nishapur, Razavi Khorasan. He is currently professor of literature at Tehran University. Shafiei-Kadkani is known for his works on literary criticism and modern Persian poetry.
Added Date: 21/09/2022 6:01:59 PM
Last update: 13/02/2023 5:51:51 PM
در این کتاب، گستره ی ادب فارسی در یک دوره ی پانصدساله به قلم یکی از برجسته ترین صاحبنظران ادب و فرهنگ بررسی شده است. نویسنده با احاطه ی کامل بسیاری از راز و رمزهای شعر فارسی، به ویژه شعر سبک هندی را بازگشوده است، و خواننده به روشنی درمی یابد که در این اثر کوچک نکته های باریک تر از موی بسیار هست. بحث در خاستگاه و ویژگی های شعر هر دوره، شناساندن شگردهای شاعران عصر تیموری و اوج و ابتذال شعر و سرانجام به دست دادن معیارهای سنجش و شناخت نظم و نثر دوره های مختلف از ارزش های کم مانند کتاب است.
درباره نویسنده:
محمدرضا شفیعی کدکنی در نوزدهم مهرماه ۱۳۱۸ در کدکن ( نیشابور ) در خراسان[۱]شفیعی کدکنی سرودن شعر را از جوانی به شیوهٔ قدمایی آغاز کرد و پس از چندی به سبک نو مشهور به نیما یوشیج روی آورد. با انتشار دفتر شعر در کوچه باغ های نشابور نام آور شد. آثار شفیعی را می توان به سه گروه انتقادی و نظری و مجموعه اشعار خود وی تقسیم کرد. آثار انتقادی این نویسنده، شامل تصحیح آثار کلاسیک فارسی و نگارش مقالاتی در حوزه نظریه ادبی می شود، که بخشی از آن ها در زیر آورده شده اند. در میان آثار نظری شفیعی کدکنی کتاب موسیقی شعر جایگاهی ویژه دارد و در میان مجموعه اشعارش در کوچه باغ های نشابور آوازه بیشتری دارد. زمزمه ها، شبخوانی، از زبان برگ، بوی جوی مولیان، از بودن و سرودن، مثل درخت در شب باران، هزاره دوم آهوی کوهی، صور خیال در شعر فارسی، موسیقی شعر، با چراغ و آینه (در جستجوی ریشه های تحول شعر معاصر ایران)، تصحیح اسرارالتوحید نوشته محمدبن منور، تصحیح تاریخ نیشابور نوشته حاکم نیشابوری، تصحیح آثار عطار نیشابوری، تصحیح مختارنامه، تصحیح مصیبت نامه، تصحیح منطق الطیر، تصحیح اسرارنامه، تصحیح دیوان عطار و ترجمه آفرینش و تاریخ نیز از جمله آثار محمدرضا شفیعی کدکنی است.شفیعی کدکنی را باید در زمره شاعران اجتماعی دانست. او در اشعار خود تصویری از جامعه ایرانی در دههٔ ۴۰ و ۵۰ خورشیدی را بازتاب می دهد و با رمز و کنایه آن دوران را به خواننده نمایانده، دلبستگی و گرایش فراوان به آیین وفرهنگ ایرانی و بخصوص خراسان را نشان می دهد.
