About Author:
Houshang Golshiri (1937–2000) was a prominent Iranian writer, novelist, and literary critic. Born in Isfahan, he played a pivotal role in modern Iranian literature, contributing both through his works and his activism. Golshiri is best known for his novel “Prince Ehtejab” (Shazdeh Ehtejab), which became a symbol of resistance against oppression and a turning point in Iranian fiction with its innovative narrative style.
Golshiri was deeply involved in Iran’s literary community, and he co-founded the Association of Iranian Authors. His works often explored themes of power, resistance, and individual versus collective struggles, marked by a unique blend of modernist techniques and Iranian cultural motifs.
Despite facing censorship and political challenges during his life, Golshiri’s contributions remain influential in Iranian literary circles
Added Date: 7/09/2024 11:38:53 AM
Last update: 13/09/2024 5:03:20 PM
باغ در باغ عنوان کتابی است از هوشنگ گلشیری که در 866 صفحه و توسط انتشارات نیلوفر در سال 1388 به چاپ رسیده است. موضوع اصلی این کتاب مقاله های فارسی است. از هوشنگ گلشیری، کتابهای در ستایش شعر سکوت(نیلوفر)، شازده احتجاب(نیلوفر)، عروسک چینی من(سولار)، نیز در بازار کتاب موجود میباشد
بریدهای از کتاب
در داستان من اغلب به دو صورت عمل می کنم: راه اول مهم ترین عنصر از میان عناصر داستان برای من نظرگاه یا دیدگاه است. پس از متمایز کردن آن به دیگر عناصر می پردازم، مثل شخصیت پردازی، زمینه و طرح و الگو و غیره. اما نحوه عمل و یا انتخاب داستان نویس را حاصل نگرش او به جهان و کار جهان می دانم، یعنی به نظر من هر انتخاب و واگذاشتن امکانات دیگر افشاگر ذهنیت نویسنده است. از این راه البته می توان به ذهنیت حاکم بر یک دوره و حتی دورتر بر مذهب مختار یک فرهنگ پی برد. راه دوم فکر می کنم عملی ترین راه برای نقد یک اثر پرداختن به زبان نویسنده است، چه در عرصه صرفی یا نحوی و آن گاه رسیدن به برشی که نویسنده از لایه ای از زبان برمی گزیند. در ادامه همین نگاه می توان به صور بیانی پرداخت، مثلا باید دید که نویسنده کدام شیوه را برگزیده است: مثلا واقعیت نمایی، رمزی یا نمادین و غیره. سرانجام می توان به معناهای ممکن متن رسید و یا حتی معناهایی محتمل کار. از این پس دیگر رسیدن به ساختارهای حاکم بر اثر و یا حتی دوره هر اثر چندان نباید دشوار باشد. در این دفتر من تا همین حدها رفته ام. در آینده البته کار با آینده است و حتی آیندگان که خود دانند. کاری که از دست صاحب این قلم برمی آمد این هاست تا تو، خواننده، چه کنی و اگر راه و بیراه به کجاها بروی.
درباره نویسنده:
هوشنگ گلشیری (زادهٔ ۲۵ اسفند ۱۳۱۶ در اصفهان – درگذشتهٔ ۱۶ خرداد ۱۳۷۹ در تهران) نویسندهٔ معاصر ایرانی و سردبیر مجلهٔ کارنامه بود. مورّخان ادبی وی را از تأثیرگذارترین داستاننویسان معاصر زبان فارسی دانستهاند.
او با نگارش رمان کوتاه شازده احتجاب در اواخر دههٔ چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قویترین داستانهای ایرانی خواندهاند.
گلشیری کارش را با آموزگاری در روستاها و سپستر در اصفهان آغاز کرد. از سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ به دعوتِ بهرام بیضایی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران استادی کرد. پس از انقلاب با تشکیل جلسات هفتگی داستانخوانی و نقد داستان از سال ۱۳۶۲ تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دههٔ هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند. او همچنین عضو کانون نویسندگان ایران و از بنیانگذاران حلقه ادبی جُنگ اصفهان بود.