مردی که نفسش را کشت

یکی از تکنیک‌های نویسندگان در ادبیات داستانی ترسیم دنیای غیرمادی برای کشف واقعیت‌های دنیای حقیقی است، نویسنده با قرار دادن و ارتباط شخصیت‌های خود با دنیای غیرمادی و بیان رمزگونه می‌تواند شخصیت‌های خود را از بحران‌های دنیای حقیقی رهایی بخشد . به این ترتیب نویسنده با استفاده از نمادهای مختلف که در جهان حقیقی وجود خارجی ندارند، به نوعی در تلاش است تا با دنیای غیرمادی ارتباط برقرار کند، این ارتباط گاهی معنادار است، یعنی به نوعی فرار نویسنده از حقایق موجود است؛ اما همین ارتباط غیرعادی با دنیای مادی و شخصیت‌پردازی در حال رویا گونه و قرار دادن شخصیت‌ها در نوسان میان حقیقت و خیال، ممکن است شخصیت‌ها و چیدمان داستان را مسئله‌دار کند، یعنی پذیرش و باور شخصیت‌ها و اتفاقات به تصویر کشیده را برای مخاطب مشکل سازد. به هر حال گاهی نویسنده برای به چالش کشیدن دنیای مادی و هستی بشری و در واقع نجات شخصیت‌های داستانی خود به این‌چنین فضایی پناه می‌برد.

داستان بلند کشف دیوار حضور نوشته عبدالقادر بلوچ که در ونکوور کانادا به انتشار رسیده است، نیز از همین تکنیک بهره برده است. نویسنده با پیوند میان دو دنیای مادی و غیرمادی و چرخش شخصیت‌ها میان این دو دنیا و با ادغام تصاویر سورئال و حقیقی فضای داستانی متفاوتی را در این مجموعه ایجاد کند. – آزاده دواچی