About Author:
Bahrām Beyzāêi is an Iranian playwright, theatre director, screenwriter, film editor, and ostād of Persian letters, arts and Iranian studies. Beyzaie is the son of the poet Ne’matallah Beyzai. The celebrated poet Adib Beyzai, known as one of the most profound poets of 20th-century Iran, is Bahram’s paternal uncle.
Added Date: 24/02/2023 11:13:39 AM
Last update: 24/02/2023 11:13:39 AM
“جنگ نامه غلامان” هر جنگی در هر کجای جهان رو نکوهش میکند و بیضایی در این نمایشنامه اشارات مستقیمی هم به جنگ تحمیلی ایران دارد، آن زمان در سال ۶۲ نوشتن از جنگ آن هم همراه با نثری طنزگونه اصلا رایج نبود با اینکه کتاب در سال ۷۲ منتشر شد و بر صحنه رفت ولی باز هم در تئاتر اثری غریب بود و هنوز هم پس از گذشت آن سالها و آمدن مجموعه هایی چون لیلی با من است و فیلم اخراجی ها باز هم ما در تئاتر اجراهایی در این زمینه کمتر می بینیم. در نمایشنامه “جنگ نامه غلامان” ما شاهد دو جنگ هستیم، جنگی بر سر مسائل مادی و جنگی بر سر عشق. جنگ اول که بر سر قدرت است به نابودی دو طرف می انجامد ولی برعکس جنگ دوم پایانی خوش دارد و آن هم رسیدن عاشق به معشوق است. این نمایشنامه در مورد معشوق است، نه تصاحب کردن دنیا، کار اکثر پهلوانان چیست نابودی به خاطر غنائم و افتخار، پهلوانانی که فقط خون می خواهند و خون می ریزند. بیضایی را می توان نابغه قرن لقب داد، نابغه ای پسا مدرن با سابقه نیم قرن پژوهش، نیم قرن نگارش داستان، نمایشنامه و فیلم نامه، آن هم پر از اندیشه و تفکر.
کتاب جنگنامه ی غلامان
شاید در اولین نگاه به « جنگنامه ی غلامان » اثر بهرام بیضائی نتواند آن را اثری درباره جنگ ایران و عراق دانست . زیرا زمان و مکان جغرافیایی آن مشخص نیست و به بیانی ، در زمانی نامعلوم و در یک ناکجا آباد رخ می دهد . اما در قرائت آثار ادبی نیازی نیست که همیشه همه چیز به صراحت بیان شده باشد تا خواننده به درکی روشن از اثر برسد .آن گاه که برای دریافت اطلاعات از یک اثر ادبی ، با سکوت آن اثر مواجه می شویم ، لحظه اندیشیدن و خواندن سکوت های آن آغاز می شود . در واقع آنچه در یک اثر بیان نشده ، نیاز به کشف دارد ، اگر نه ، مابقی ساحت یک اثر ادبی ، آشکار شده و فهم آن از هیچ خواننده ای دریغ نمی شود .
درباره نویسنده:
بهرام بیضایی (زاده ۵ دی‌ماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.
خانواده‌اش اهل کاشان و آن‌گونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلم‌برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه‌ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف می‌باشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلم‌های خود با مشکلات و سنگ اندازی‌های بسیاری روبرو بوده‌است. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساخته‌است و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
