About Author:
Jaleh Amouzgar born 4 December 1939 in Khoy, West Azerbaijan is an Iranologist and a university professor.
Amouzgar holds a Ph.D. from Sorbonne University in Iranistics (Iranian linguistics). She is currently chairman of the department of Ancient Iranian Culture and Languages at the Tehran University.
Prof. Amouzgar, in collaboration with Prof. Ahmad Tafazzoli, has contributed significantly to Ancient Iranian studies and the history of literature in ancient Iran. She has also associated with the Encyclopædia Iranica project at Columbia University.
She has won numerous awards including Chevalier of the Legion of Honor[4] and Persian Cypress Award (an Iranian Cultural Heritage Prize) in 2016.[5]
Works
Zoroastrian myth of life
Pahlavi language, literature and instructions
Mythological history of Iran
The first samples and the first man on legendary Iranian Shahriyar (translation)
Le Cinquieme Livre Du Denkard, Ahmad Tafazzuli (Translator), Peeters, 2001-01-01, ISBN 978-2-910640-09-5
——
Ahmad Tafazzoli was a prominent Iranian Iranist and professor of ancient Iranian languages and culture at Tehran University. One of his most important books is Pre-Islamic Persian Literature. Jaleh Amouzegar contributed in editing it.
کتاب “اسطوره زندگی زردشت” کتابی به تالیف “ژاله آموزگار” و “احمد تفضلی” است که چاپ یازدهم آن توسط نشر چشمه در سال 1400 منتشر شده است. این کتاب ارزشمند شخصیت تاریخی زردشت را واکاوی می کند و از همین حیث کتابی منحصر بفرد است که سالیان سال مورد استفاده علاقه مندان و پژوهشگران فارسی زبان قرار گرفته است. در آن دربارهٔ شخصیت تاریخی زردشت، زندگی اساطیری وی و کشف حقیقت از خلال منابعی نظیر دینکرد هفتم یا زراتشتنامه پژوهش و بحث شدهاست. مولفان کتاب دو تن از چهرههای دانشگاهی شناخته شده در حوزهٔ تاریخ و اساطیر ایران احمد تفضلی و ژاله آموزگار هستند. منابع مورد استفاده در این کتاب، بندهایی از کتاب پنجم دینکرد، کتاب هفتم دینکرد، بخش کوتاهی از کتاب نهم دینکرد، فصلهایی از گزیده زادسپرم و دو فصل از روایات پهلوی بودهاست. افزون بر این بخشهایی از وجرکردینی و خلاصه ای از زراتشت نامه نیز به فارسی برگردانده شدهاست. همچنین بخشی از کتاب عربی ملل و نحل اثر محمد بن عبدالکریم شهرستانی نیز بر این مجموعه افزوده شدهاست.
درباره نویسنده:
ژاله آموزگار یگانه (زادهٔ ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی) پژوهشگر ایرانی فرهنگ و زبانهای باستانی است. او دکتری زبانهای باستانی (بهطور دقیقتر، زبانهای ایرانی و ادبیات مزدیسنی) از دانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کردهاست. ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد. از سال ۱۳۴۹ به عنوان استادیار در گروه فرهنگ و زبانهای باستانی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و از سال ۱۳۶۲ به عنوان دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون به عنوان استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشتهاست. او به زبانهای انگلیسی، فرانسه، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است.
او سالها به عنوان همکار استاد احمد تفضلی به فعالیتهای علمی پرداخت و پس از کشته شدن او به تدریس و تألیف و ترجمه ادامه دادهاست. ژاله آموزگار عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بودهاست و هماکنون به مدت ۴۶ سال است که به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول است و بسیاری از استادان رشتههای گوناگون این دانشکده، از شاگردان وی بودهاند.
او در سال ۱۳۹۵ جوایزی چون لژیون دونور از وزارت فرهنگ فرانسه و جایزه سرو ایرانی (در زمینه میراث فرهنگی) را دریافت کرد.
——
احمد تفضّلی (زادهٔ ۱۶ آذر ۱۳۱۶ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۴ دی ۱۳۷۵ در تهران) زبانشناس، ایرانشناس، پژوهشگر، مترجم و متخصص زبان پارسیگ، پارتی و استاد زبانهای باستانی در دانشگاه تهران بود. تفضلی در زمینهٔ زبانهای ایرانی میانه بهویژه پارسیگ و پارتی، در پهنهٔ بینالمللی یکی از معدود صاحبنظران بهشمار میآمد. احمد تفضلی در ۱۶ آذر سال ۱۳۱۶ در اصفهان زاده شد. تحصیلات مقدّماتی را در تهران گذراند و در سال ۱۳۳۵ با دریافت مدال درجهٔ اوّل فرهنگ از دارالفنون دیپلم ادبی گرفت. در سال ۱۳۳۸ دانشکدهٔ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران را با احراز رتبهٔ اول به پایان برد. در سال ۱۳۴۰ به انگلستان رفت و وارد رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران در مدرسهٔ زبانهای شرقی دانشگاه لندن شد و در سال ۱۳۴۴ فوق لیسانس گرفت. پیش از بازگشت به ایران دورهٔ تحقیقی کوتاهی را هم در پاریس گذراند. در ۱۳۴۵ در رشتهٔ زبانهای باستانی از دانشگاه تهران درجهٔ دکتری گرفت. موضوع پایاننامهٔ او تصحیح و ترجمهٔ سوتکرنسک و ورشت مانسرنسک از دینکرد و سنجش این دو نسک با متنهای اوستایی، به راهنمایی صادق کیا بودهاست. از ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۵ ضمن تحصیل، به عنوان پژوهشگر در استخدام ادارهٔ فرهنگ عامه بود. از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۷ در بنیاد فرهنگ ایران، به تحقیق پرداخت. در ۱۳۴۷ به تدریس در دانشگاه تهران مشغول شد. در ۱۳۷۰ عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی و از سال ۱۳۷۳ معاون علمی و پژوهشی این فرهنگستان بود. تفضلی علاوهبر اینکه یکی از صاحبنظران در زمینهٔ زبانهای باستانی ایران بود، به زبان عربی کاملاً آشنا بود و به زبانهای انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و ادبیات فارسی تسلّط کامل داشت و همچنین با روسی نیز آشنا بود.