مضمون و محتوای رمان “سقف بلند تنهایی” نوشتۀ حسین رادبوی، از جایی می‏آید که برای مهاجران سیاسی و اجتماعی غریبه نیست. نسل من و ما هرگز آن سالهای دلهره آور دهۀ ۱۳۶۰ را که جوانان نو اندیش کشورمان، حتی در دور افتاده ترین شهرها و روستاها هم، خواب آرام نداشتند، از حافظۀ تاریخی خود بیرون نخواهد کرد. همچنین فراموش نخواهد کرد آن روزها و ساعت های کش آمده در غربت و تنهایی را، غربتی که سایۀ بلندش، پیشینۀ تو را به محاق می‏برد و تو به خاطر نمی‏آوری که روزی روزگاری، زن و فرزند و خانواده ای در کنار خود داشتی، و حالا نمی‏دانی با زخم های تنهایی خودت چگونه کنار بیایی. از این دست لحظات آوانگان بین گذشته و حال، در رمان “سقف بلند تنهایی” کم نیست و من گاه آرزو می کنم کاش می توانستم همچون حسین رادبوی بخشی از تعهد افشاگرانۀ خودم را به سر زمین آباء و اجدادی خود ادا کنم. – محمد محمد‌علی