About Author:
Nader Naderpour (Persian: نادر نادرپور; June 6, 1929 – February 18, 2000) was an Iranian poet.
Among many Iranian poets who shaped up the New Persian Poetry or New Poetry (in Persian: She’r-e Now), Ali Esfandiari aka Nima Yooshij, Parviz Natel Khanlari, Nader Naderpour, Forough Farrokhzad, Mehdi Akhavan Saless, Sohrab Sepehri, Fereydoon Moshiri, Siavash Kasrai, Ahmad Shamlu, Hushang Ebtehaj, and Mohammad-Reza Shafiei Kadkani are considered to be the most famous, skillful, and professional. Though Nima Yooshij (1896–1960) is known as the Father of New Persian Poetry, aka Nimaii Poetry or She’r-e Nimaii, according to a number of eminent and highly respected literary and poetry scholars Nader Naderpour is considered as the first Iranian poet who opened up exciting vistas of the new Persian poetry.
Added Date: 30/11/2023 4:18:16 PM
Last update: 30/11/2023 4:39:26 PM
به درخواستِ ناشرِ محترم، مجموعهیى با نامِ عاشقانهها از پنج شاعر معاصر گرد آوردهام كه با یكى از ایشان، به حقیقت، بهترین ساعتهاى روزگار عمر خویش را سپرى كردهام: سیمین بهبهانى. چهار شاعر دیگر نیز درى به سوى جهانى «عاشقانه» به رویم گشودهاند ـ فارغ از «سانتىمانتالیسم» رایج.
«عاشقانهها»ى هر یك از این شاعران نمودار احوالِ روزگار و جهان پیرامونشان بوده است: منوچهر آتشى، محمود مشرف آزاد تهرانى (م. آزاد)، حسین منزوى، نادر نادرپور ـ كه نامشان جاودان باد!
این پنج دفتر در بردارندهى شعرهاى «عاشقانه»یى هستند كه مىتوانند حالوهواى دوران نوجوانى و جوانىى ما را رنگى دیگر دهند ـ فارغ از شعرهاى دیگر ایشان كه گاه به نالیدن از غم و درشتىهاى زمانه وادارشان كرده است. امیدوارم این «عاشقانهها» تمهیدى باشند براى تلطیف این روزگارِ خشن و زمزمهیى بر لبِ فرزندان نسلِ آیندهى سرزمین ما و پیك و پیامآورى با گلبانگ شادى و عشق.
درباره نویسنده:
نادر نادرپور (زادهٔ ۱۶ خرداد ۱۳۰۸ در تهران ـ درگذشتهٔ ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لسآنجلس) شاعر، نویسنده، مترجم، فعال سیاسی-اجتماعی ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. او فرزند «تقی میرزا» از خاندان نادریپور (افشار) نوادگان رضاقلی میرزا پسر ارشد نادرشاه افشار بود. نادرپور پس از به پایان رساندن دورهٔ دبستان در کرمان به تهران رفت و دوره متوسطه در دبیرستان ایرانشهر تهران تمام نمود و در سال ۱۳۲۸ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. در سال ۱۳۳۱ پس از دریافت لیسانس از دانشگاه سوربن پاریس در رشتهٔ زبان و ادبیات فرانسه به تهران بازگشت. وی از سال ۱۳۳۷ به مدت چند سال در وزارت فرهنگ و هنر در مسئولیتهای مختلف به کار مشغول بود.
نادرپور در سال ۱۳۴۶ در کنار تعدادی از روشنفکران و نویسندگان مشهور در تأسیس کانون نویسندگان ایران نقش داشت و به عنوان یکی از اعضای اولین دوره هیئت دبیران کانون انتخاب گردید.
نادرپور به زبان فرانسه آشنایی کامل داشت و شعرها و مقالههایی را به زبان فارسی ترجمه کرد.
نادرپور پس از انقلاب ایران ۱۳۵۷، به آمریکا رفت و تا پایان عمر در این کشور به سر برد. وی سرانجام در روز جمعه ۲۹ بهمن ۱۳۷۸ در لسآنجلس درگذشت.