About Author:
Bahrām Beyzāêi is an Iranian playwright, theatre director, screenwriter, film editor, and ostād of Persian letters, arts and Iranian studies. Beyzaie is the son of the poet Ne’matallah Beyzai. The celebrated poet Adib Beyzai, known as one of the most profound poets of 20th-century Iran, is Bahram’s paternal uncle.
Added Date: 24/02/2023 1:55:57 PM
Last update: 24/02/2023 4:39:22 PM
“ریشه یابی درخت کهن” پژوهشی است از “بهرام بیضایی”، کارگردان و پژوهشگر شناخته شده ی ایرانی، که اساطیر ایرانی را از منظر مقایسه ی دو داستان بزرگ و محبوب اساطیری ایران مورد بررسی قرار می دهد. در “ریشه یابی درخت کهن” با تلاش “بهرام بیضایی” برای نشان دادن شباهت ها میان داستان های ضحاک از شاهنامه و هزار و یک شب مواجه هستیم. وی تلاش می کند تا با کنار هم قرار دادن وقایع و شخصیت های اصلی این دو داستان، ریشه های مشترک درختی کهن را به مخاطبین بنمایاند.
“ریشه یابی درخت کهن” نگاهی تخصصی و پژوهش محور به حوزه ی اسطوره شناسی داشته و اطلاعاتی را به خواننده می افزاید، که دسترسی به آن به صورت جداگانه در منابع حجیم و سنگین، چه برای مخاطب تخصصی و چه خواننده ی معمولی، وقت و انرژی زیادی را صرف می کند. به این ترتیب مطالعه ی”ریشه یابی درخت کهن” علاوه بر اینکه صرفه جویی در وقت و حوصله ی مخاطب است، ابزار کم نظیری برای آشنایی با اساطیر این سرزمین می باشد و با قلم ستودنی و فارسی فخیم “بهرام بیضایی”، لذت مطالعه ی این کتاب دو چندان شده است. “ریشه یابی درخت کهن” نکات مبهم و پیچیده ی قابل توجهی را حلاجی کرده که می تواند به درک مخاطب از دو داستان اساطیری ضحاک و هزار و یک شب بیافزاید و این داستان ها را که شاید بارها مورد مطالعه ی مخاطب ایرانی قرار گرفته، این بار با کیفیتی بهتر و خوشایندتر به او عرضه کند. کتاب در برابر گستره ی اطلاعاتی قوی خود، بسیار کم حجم بوده و مخاطب به هیچ عنوان از مطالعه ی آن خسته نمی شود.
درباره نویسنده:
بهرام بیضایی (زاده ۵ دیماه ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصههای دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کردهاست.
وی کارگردان برخی از بهترین و ماندگارترین آثار سینمای تاریخ ایران است.چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهمترین آثار وی هستند.
خانوادهاش اهل کاشان و آنگونه که خود بیضایی نوشته در کار تعزیه بودند. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشته ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام اداره کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامههای تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نامهای نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ میباشد. او یکی از پایه گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از اداره برنامههای تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشته هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانوادهاش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت الله(ذکایی)بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد و مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ وفات یافت.
فعالیت سینمایی را با فیلمبرداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقهای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه «عموسبیلو» در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. چریکه تارا و مرگ یزدگرد فیلمهایی که او در سالهای ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ ساخت تاکنون در محاق توقیف میباشند. او در سالهای پیش و پس از انقلاب برای ساختن فیلمهای خود با مشکلات و سنگ اندازیهای بسیاری روبرو بودهاست. او تا کنون ۹ فیلم بلند و ۴ فیلم کوتاه ساختهاست و آخرین فیلمی که از او پس از ۱۰ سال به نمایش عمومی درآمد سگ کشی (۱۳۸۰) بود که با استقبال گسترده منتقدان و مردم روبرو شد.
