About Author:
Bozorg Alavi was an influential Iranian writer, novelist, and political intellectual. He was a founding member of the communist Tudeh Party of Iran in the 1940s and – following the 1953 coup against…
Born: February 3, 1904, Tehran, Iran
Died: February 16, 1997, Berlin, Germany
Added Date: 11/10/2022 4:25:22 PM
Last update: 20/07/2024 12:09:49 PM
کتاب چشم هایش، رمانی نوشته ی بزرگ علوی است که اولین بار در سال 1952 به چاپ رسید. این رمان جاودان و ارزشمند، داستان دختری از طبقه ی مرفه جامعه ی ایران به نام فرنگیس را روایت می کند که زندگی پُر ناز و نعمتش، باعث شده که او مهارت خاصی برای درآوردن پول نداشته باشد. او با ناامیدی در یک دانشکده ی هنری در پاریس حضور می یابد و متوجه می شود که نقص ها و اشکالات زیادی در کار او به عنوان یک نقاش وجود دارد. او به ایران باز می گردد تا در فعالیت های سیاسی استاد ماکان، برجسته ترین نقاش ایران، مشارکتی داشته باشد. کتاب چشم هایش که محبوب ترین رمان بزرگ علوی به شمار می آید، تصویری واقع گرایانه و ملموس از ایران در دوره ای پرتلاطم از نوگرایی های تحمیل شده را ارائه می کند.
درباره نویسنده:
بزرگ علوی زاده ی 13 بهمن 1282 و درگذشته ی 28 بهمن 1375 شمسی، نویسنده، استاد زبان فارسی و روزنامه نگار ایرانی بود که بیش از چهار دهه از نیمه ی دوم قرن بیستم را در آلمان زندگی کرد و به نوشتن داستان، ترجمه، نقد و فرهنگنامه نویسی پرداخت. بزرگ علوی در تهران متولد شد. او به همراه برادرش مرتضی علوی در سال 1920 به منظور تحصیل به آلمان رفت و دوران دبیرستان را در شهرهای مختلفی گذراند. علوی در دوران اقامت در آلمان چند اثر ادبی آلمانی را به فارسی ترجمه کرد. در سال 1927، پدر او به خاطر یک شکست بزرگ تجاری خودکشی کرد. علوی یک سال پس از این واقعه از دانشگاه مونیخ فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت.علوی با وجود داشتن بورسیه ای تحصیلی از آلمان، در شیراز به عنوان معلم مشغول به کار شد. در این شهر بود که او نخستین کار ادبی خود را با ترجمه ی قطعه ای از آثار شیلر تحت عنوان «دوشیزه اورلئان» آغاز کرد.علوی مدتی پیش از کودتای 28 مرداد در 10 فروردین 1332 در 49 سالگی از ایران به آلمان رفت و تا پیروزی انقلاب 57 در برلین شرقی سکونت داشت. او در سال 1335 ازدواج کرد. علوی در دانشگاه هومبولت به عنوان استادیار مشغول به کار شد و مأموریت یافت در پایه گذاری رشته ی ایران شناسی و زبان فارسی مشارکت داشته باشد. او در سال 1959 کرسی استادی دریافت کرد و تا 65 سالگی در این دانشگاه به تحقیق و تدریس پرداخت. از جمله ثمرات این دوران، تدوین لغت نامه ی فارسی – آلمانی با همکاری پروفسور یونکر بود.
