About Author:
Hossein Bashiriyeh, is an Iranian scholar in political theory and political sociology, who was born in 1953 in Hamedan, Iran. Bashiriyeh has been described as “Father of political sociology in Iran”, and was a prominent academic figure influencing the Iranian reform movement.
Added Date: 21/09/2022 6:26:14 PM
Last update: 21/09/2022 6:26:14 PM
آسیب شناسی دانشی است درباره ی پیشنهاد رهنمود یا تجویز بر پایه ی شناخت یا معاینه ی پدیده ها برای یافتن راه بهبود و درمان. از این رو آسیب شناسی می باید بخش بزرگی از دانش سیاست را دربر گیرد. اما در دانش سیاسی امروز، روی هم رفته، پیوند دانش و پژوهش با نیازها و خواسته ها و ارزش های ما به دست فراموشی سپرده شده و در نتیجه پیوند میان دانش سیاست و زندگی سیاسی از هم گسیخته شده است. در فلسفه یا دانش سیاسی دیرین، معنای حکمت سیاست، به عنوان دانش، در پیوند آن با زندگی سیاسی بهتر و آرمان های انسانی نهفته بود، اما با علمی و اثباتی شدن سیاست به عنوان دانشی تجربی، فلسفه و هدف آن گم شد و دانش سیاست به پژوهش تجربی صرف و بی علاقه به زندگی عملی و آرمان های انسانی بدل شد…
از دیدگاه سیاست، به عنوان دانش آسیب شناسی، هرگونه معاینه و یا گفت وگویی از «آنچه هست» باید ابزار و مقدمه ای باشد برای گفت وگو از «آنچه باید باشد». دانش سیاسی آسیب شناس و چاره اندیش است و معاینات تجربی یا علمی را در راه ازمیان برداشتن آسیب های جامعه به کار می برد. معاینه ی تجربی نیز فاقد جهت و هدف بلکه در جهت آسیب زدایی است و کارکرد اصلی آن شناخت و ازمیان بردن موانع رسیدن به هدف است. به سخن دیگر، بررسی های تجربی و علمی باید تنها در پرتو بررسی های آسیب شناسانه انجام شوند.
درباره نویسنده:
حسین بشیریه (زاده ۱۳۳۲ در همدان) جامعهشناس و پژوهشگر علوم سیاسی است. وی یکی از اندیشمندان سیاسی مهم و تأثیرگذار ایران پس از انقلاب بهشمار میآید. پژوهشهای او بیشتر در حوزه تئوریهای انقلاب، جامعهشناسی سیاسی، جامعهشناسی سیاسی ایران، توسعه سیاسی و اندیشه سیاسی در غرب است. وی لیسانس خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و سپس برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت. در سال ۱۹۷۹ در رشته رفتارشناسی سیاسی از دانشگاه اسکس انگلستان فوق لیسانس دریافت کرد و در سال ۱۹۸۲ موفق به اخذ درجه دکترا در رشته تئوری سیاسی از دانشگاه لیورپول شد.
حسین بشیریه با نوشتههای متعدد خود و نیز تدریس علوم سیاسی در دانشگاه تهران به مدت ۲۴ سال (۱۹۸۳–۲۰۰۷) بر مطالعه و عمل سیاسی در ایران تأثیر شایانی گذاشتهاست.