در این کتاب از عاملیت ناخودآگاه و بالقوّة زبان در آثار ادبی سخن رفته است. مثلا در «مرغ آمین»، آمین مقلوب «نیما»ست. یا در پایان شعر «دیدار در شب» فروغ: «و یک صدا که در افق سرد / فریاد زد: / خداحافظ» افق مقلوب «قفا»ست. روح او را پشت سر....