About Author:
Jalāl al-Dīn Muḥammad Rūmī, also known as Jalāl al-Dīn Muḥammad Balkhī, Mevlânâ/Mawlānā and Mevlevî/Mawlawī, but more popularly known simply as Rumi, was a 13th-century Persian poet, Hanafi faqih, Islamic scholar, Maturidi theologian and Sufi mystic originally from Greater Khorasan in Greater Iran.
Added Date: 29/11/2023 1:06:30 PM
Last update: 29/11/2023 2:44:39 PM
“فیه ما فیه” از “مولانا جلال الدین محمد بلخی” اثری است که مقالات این عارف برجسته را در زمینه ی تفاسیر عرفانی و نقد آن ها طی سالیان حیات او در برداشته و توسط مریدان “”مولانا جلال الدین محمد بلخی” گردآوری شده است. این اثر که آموزه های وی را دربرمی گیرد، به زبان فارسی و نثر بوده و یکی از مهم ترین آثار در عرصه ی مولوی پژوهی و عرفان به حساب می آید.
در این راستا، چند تن از ادیبان و مولوی شناسان اقدام به تصحیح و ارائه ی نسخه ای جامع از “فیه ما فیه” جهت تسهیل خوانش آن برای علاقه مندان نموده اند. از جمله ی بهترین تلاش های صورت گرفته، نسخه ی تعلیق نویسی شده به قلم استاد “بدیع الزمان فروزانفر” است که در زمره ی معتبرترین نسخه های این کتاب هم قرار می گیرد؛ اما به هرحال در این نسخه هم مواردی بوده که نیاز به اصلاح داشته است. از این رو در یکی از جدیدترین تصحیح های صورت گرفته از این اثر، “کریم زمانی” اقدام به انتشار “شرح کامل فیه ما فیه” نموده که عمدتا بر اساس نسخه ی فروزانفر نوشته شده اما با اصلاح اغلاط و درج روایاتی از نسخ دیگر، آن را غنی تر از قبل در اختیار مخاطب قرار داده است.
از جمله دیگر محاسن کتاب “شرح کامل فیه ما فیه” از “کریم زمانی” می توان به حروف چینی کاملا نوین و جذاب اثر اشاره کرد. نشانه گذاری های متن به شیوه ای صورت گرفته که خوانش اثر را برای مخاطب راحت تر می کند و “کریم زمانی” با آوردن شرح به دنبال روایت، خواننده را در جریان کم و کیف آن قرار می دهد و همچنین به معنای واژگان و ترکیبات دشوار متن می پردازد.
درباره نویسنده:
جلال الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی، زاده ی 15 مهر 586 و درگذشته ی 4 دی 652 هجری شمسی، از مشهورترین و تأثیرگذارترین شاعران ایرانی است.جلال الدین محمد بلخی در بلخ زاده شد. پدر او مولانا محمد بن حسین، خطیبی معروف به بهاءالدین ولد و سلطان العلما، از بزرگان صوفیه و مردی عارف بود و نسبت خرقه ی او به احمد غزالی می رسید. وی در عرفان و سلوک سابقه ای دیرین داشت و چون اهل بحث و جدال نبود و دانش و معرفت حقیقی را در سلوک باطنی می دانست نه در مباحثات و مناقشات کلامی و لفظی، پرچمداران کلام و جدال با او مخالفت می کردند؛ از جمله فخرالدین رازی که استاد سلطان محمد خوارزمشاه بود و بیش از دیگران شاه را علیه او برانگیخت. سلطان العلما احتمالا در سال 610 قمری، همزمان با هجوم چنگیزخان از بلخ کوچ کرد و سوگند یاد کرد که تا محمد خوارزمشاه بر تخت نشسته، به شهر خویش بازنگردد. مولانا در نوزده سالگی با گوهر خاتون ازدواج کرد.شمس تبریزی در حدود سال 642 قمری به مولانا پیوست و چنان او را شیفته کرد، که درس و وعظ را کنار گذاشت و به شعر و ترانه و دف و سماع پرداخت و از آن زمان طبعش در شعر و شاعری شکوفا شد و به سرودن اشعار پرشور عرفانی پرداخت. کسی نمی داند شمس تبریزی به مولانا چه گفت و چه آموخت که این گونه دگرگونش کرد؛ اما واضح است که شمس تبریزی عالم و جهان دیده بود و نوشته های او بهترین گواه بر دانش گسترده اش در ادبیات، لغت، تفسیر قرآن و عرفان است.مولانا، پس از مدت ها بیماری در پی تبی سوزان در غروب یکشنبه 5 جمادی الآخر 672 هجری قمری درگذشت.
