Quatrains of Omar Khayyam رباعیات خیام – جیبی

“The Sufistic Quatrains of Omar Khayyam” by Omar Khayyam is a significant collection of poetry likely compiled in the early 20th century. This work features translations of Khayyam’s renowned quatrains, also known as “Rubaiyat”, alongside analyses from various translators, including Edward Fitzgerald and E.H. Whinfield. The collection delves into themes of Sufism and explores the metaphysical and existential questions posed by Khayyam, a prominent figure in Persian literature known for his philosophical outlook on life and love. The opening of this collection introduces readers to Khayyam’s life and philosophical context through the lens of his relationship with Sufism. It highlights his background as a learned scholar and poet who grappled with questions of existence and spirituality that characterized the mystical tradition. The initial passages provide insights into Khayyam’s insights about the divine and the human condition, illustrating how he navigated the intersections of personal desire, existential contemplation, and the quest for truth. These themes set the stage for the subsequent quatrains, which blend beauty with profound philosophical contemplation, inviting readers to reflect deeply on their own life experiences.

Edward Henry Whinfield (1836–1922) was a translator of Persian literature. He wrote the first well-commented English translations of Hafez and Rumi,[1] as well as a side-by-side translation of 500 quatrains of the Rubáiyát of Omar Khayyám in 1883.

About Author:
Ghiyāth al-Dīn Abū al-Fatḥ ʿUmar ibn Ibrāhīm Nīsābūrī, commonly known as Omar Khayyam, was a polymath, known for his contributions to mathematics, astronomy, philosophy, and Persian poetry. He was born in Nishapur, the initial capital of the Seljuk Empire.

Added Date: 11/03/2025 3:21:45 PM
Last update: 11/03/2025 3:57:41 PM

رباعیات خیام نام مجموعه‌ای است که از رباعی‌های منسوب به غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خیام نیشابوری مشهور به خیام فراهم آمده است. این رباعی‌ها در سده‌های پنجم و ششم هجری قمری به زبان فارسی سروده شده‌اند و عمدتاً بیانگر دیدگاه‌های فلسفی او هستند.
این اشعار در زمان حیات خیام به واسطهٔ تعصب مردم مخفی ماند و تدوین نشد و تنها بین یک دسته از دوستان همرنگ و صمیمی او شهرت داشت یا در حاشیهٔ جُنگ‌ها و کتاب‌های اشخاصی به‌طور قلم‌انداز چند رباعی از او ضبط شده‌است و پس از مرگش منتشر شد. به همین خاطر در تعداد این رباعی‌ها و نیز حقیقی یا جعلی بودن بعضی از آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد.
خیام زندگی‌اش را به‌عنوان ریاضی‌دان و فیلسوفی شهیر سپری کرد. این در حالی بود که معاصرانش از رباعیاتی که امروزه مایهٔ شهرت و افتخار او هستند بی‌خبر بودند.[۳] در چند قرن اخیر این رباعیات بسیار مورد توجه قرار گرفته‌است، به زبان‌های بسیاری ترجمه شده‌اند و تصحیحات فراوانی بر آن‌ها صورت گرفته‌است.
کهن‌ترین دفتر گردآمده از رباعیات خیام طربخانه نام دارد.

درباره نویسنده:

حکیم ابوالفتح عمربن ابراهیم الخیامی مشهور به «خیام» فیلسوف و ریاضیدان و منجم و شاعر ایرانی در سال ۴۳۹ هجری قمری در نیشابور زاده شد. وی در ترتیب رصد ملکشاهی و اصلاح تقویم جلالی همکاری داشت. وی اشعاری به زبان پارسی و تازی و کتابهایی نیز به هر دو زبان دارد. از آثار او در ریاضی و جبر و مقابله رساله فی شرح ما اشکل من مصادرات کتاب اقلیدس، رساله فی الاحتیال لمعرفه مقداری الذهب و الفضه فی جسم مرکب منهما، و لوازم الامکنه را می‌توان نام برد. وی به سال ۵۲۶ هجری قمری درگذشت. رباعیات او شهرت جهانی دارد.