About Author:
Daryoush Ashouri is a prominent Iranian thinker, author, translator, researcher, and public intellectual. He lives in Paris, France.
Added Date: 5/03/2025 11:17:32 AM
Last update: 5/03/2025 11:19:34 AM
“دانشنامه سیاسی” به قلم “داریوش آشوری”، یک “فرهنگ اصطلاحات و مکتبهای سیاسی” است که توسط یکی از کاردان ترین و فرهیخته ترین پژوهشگران معاصر گردآوری شده است. نحوه ی نگارش مطلب در “دانشنامه سیاسی” به نحوی است که علاوه بر کارهای پژوهشی و تحقیقاتی، می توان آن را به عنوان یک اثر مستقل نیز مطالعه کرد و اطلاعات بی نظیری را پیرامون اصطلاحات و ماهیت مکتب های سیاسی کسب کرد.
این کتاب که سابقا با عنوان “فرهنگ سیاسی” به انتشار رسیده بود، مورد بازبینی جدی “داریوش آشوری” قرار گرفت و اطلاعات قدیمی آن ضمن حذف یا کوتاه سازی، با جدیدترین مطالب موجود پیرامون مکاتب سیاسی، جایگزین گشت. “داریوش آشوری” همچنین عنوان بندی ساده تری را برای فرهنگ پیش رو در نظر گرفت تا با رجوع به آن، دسترسی به مقاله ی مدنظر در ردیف الفبایی آن سهل تر گردد. جهت ارجاع به عنوان های چند کلمه ای، کل ترکیب داخل پرانتز قرار گرفته تا خواننده بتواند با رجوع به حرف اول از کلمه ی اول همان ترکیب، مقاله ی موردنظرش را پیدا کند. در پایان اثر، معادل های انگلیسی به فارسی اصطلاحات نیز قرار گرفته تا خوانندگان در صورت تمایل به یافتن معادل فارسی از نام انگلیسی یک اصطلاح، کار راحت تری در پیش داشته باشند.
ترجمه ی “داریوش آشوری” بسیار دقیق است و تعاریف به بهترین شکل ارائه شده اند. وی در تالیف “دانشنامه سیاسی”، مطالب را کاملا بی طرفانه و از نظرگاه علمی و پژوهشی به نگارش درآورده که وجودش در فضای فعلی روشنفکری کشور، که بسیاری از اصطلاحات در آن دستخوش سوءبرداشت هستند، بسیار غنیمت شمرده می شود.
درباره نویسنده:
داریوش آشوری (زاده ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ تهران) نویسنده، اندیشمند، زبان شناس و مترجم ایرانی است. کار او در علوم سیاسی، جامعه شناسی، سخن سنجی، فلسفه و زبان شناسی است.شوری دانش آموختهٔ دبیرستان های البرز و دارالفنون است. در دوران نوجوانی با مطالعهٔ نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال ۱۳۳۶ به حزب زحمتکشان ملت ایران (نیروی سوم) پیوست. آشوری در سال ۱۳۳۷ از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران شد و لیسانس اقتصاد خود را در سال ۱۳۴۲ گرفت. در همان سال در دورهٔ دکتری اقتصاد در همان دانشکده پذیرفته شد ولی آن را نیمه کاره رها کرد. کار تألیف کتاب، ترجمه، و نوشتن مقالات را از همین دوران شروع کرد. نخستین کتاب او، به نام فرهنگ سیاسی، در روزگار دانشجویی از او منتشر شد که هنوز هم، با نام دانشنامهٔ سیاسی، در ایران در زمینهٔ علوم سیاسی کتاب مرجع است و تاکنون بیش از سی چاپ از آن منتشر شده است. در همان دوران آشوری در موسسهٔ انتشارات فرانکلین به عنوان ویراستار در دائرةالمعارف فارسی و سپس در بخش انتشارات به کار مشغول بوده است.آشوری از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران و عضو انتخاب شدهٔ نخستین هیئت دبیران آن بوده است (۱۳۴۸). در دوران دانشجویی عضو هیئت اجراییهٔ «جامعهٔ سوسیالیست های نهضت ملی ایران» به رهبری خلیل ملکی بوده است.در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی، دانشکدهٔ علوم اجتماعی، دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در موسسهٔ شرق شناسی دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، و دانشگاه زبان های خارجی توکیو تدریس کرده، و عضو هیئت مولفان لغت نامهٔ فارسی در موسسهٔ لغت نامهٔ دهخدا (وابسته به دانشگاه تهران)، عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا (دانشگاه کلمبیا در نیویورک) و از نویسندگان آن بوده است. همچنین سردبیری چند مجلهٔ ادبی و نیز نامهٔ علوم اجتماعی را، در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی (وابسته به دانشگاه تهران)، به عهده داشته است. پس از انقلاب با خانوادهٔ خود در فرانسه زندگی می کند.آشوری در قلمرو علوم اجتماعی و فلسفهٔ مدرن به توسعهٔ زبان فارسی از نظر دامنهٔ واژگان و بهبود سبک نگارش یاری فراوان کرده است. آشوری در آثار خود واژگان نوترکیبی چون گفتمان، همه پرسی، آرمان شهر، رهیافت، هرزه نگاری، درس گفتار و مانند آن را به کار برد که معادلی برای آن در زبان فارسی وجود نداشت. فرهنگ علوم انسانی او شامل صدها ترکیب و واژهٔ اشتقاقی تازه برای گسترش زبان فارسی در زمینهٔ علوم انسانی و فلسفه است. از میان آثار او می توان به بازاندیشی زبان فارسی، شعر و اندیشه، تعریف ها و مفهوم فرهنگ، و فرهنگ علوم انسانی اشاره کرد. ما و مدرنیّت نام مجموعه مقاله هایی از اوست که در آن به تحلیل بحران فرهنگی جامعهٔ ایران در مواجه مدرنیّت می پردازد. وی نویسندهٔ عرفان و رندی در شعر حافظ، است که تفسیری هرمنوتیکی از بنیادهای اندیشگی دیوان حافظ بر پایهٔ پژوهش متن شناسانهٔ تاریخی است.
