About Author:
Amir Hakimi is a poet and a researcher of the history of New Persian poetry and the history of modernity in Iran. Hakimi has played a prominent role in the recovery of less-seen currents in the history of modern Persian poetry. By editing and contributing to the historiography of the works of several experimental poets, he has endeavored to convey and make their aesthetic experiences available to a generation of readers.
Amir Hakimi is one of the writers who, despite being active in the fields of poetry, fiction, and literary and critical research for more than two decades, has refrained from publishing his writings through “officially licensed” means within Iran.
Added Date: 24/12/2024 1:48:47 PM
Last update: 3/01/2025 10:37:12 AM
کتاب «عجایب یاد»، اثر امیر حکیمی سروده‌های شاعری‌ست که به گواه بیش از دو دهه کار و بار نویسندگی، تصحیح و بازیابی متون، و مقالات متعددی که نوشته است، کاوشگر فعال تاریخ شعر، و تاریخ معاصر ایران، است. او به بازیابی و تقویت سنت‌های متعدد و زیبایی‌شناسی‌های به حاشیه رانده‌شده‌ی شعر ایران پرداخته و همچنین به کاوش در شیوه‌های مختلف سرکوب و راه‌های بازیابی صداهای تجددپرور در ایران معاصر اقدام کرده است. در ادامه این کوشش‌ها، اثر اخیر او «عجایب یاد»، تجربه‌ای چشمگیر در ایجاد گفتگو بین شعر و تاریخ به عنوان دو ژانر نوشتاری و کوششی برای ساختن شعر در زمینه‌ای تاریخی، با دیدی تاریخی و در گفتگو با متون تاریخی‌ست. نویسنده به سنت‌های شعری که با انها گفتگو می‌کند، و یا از گفتگو با انها می‌پرهیزد آگاه است. «عجایب یاد» موضوع‌های متعددی را هم در سطح اجرای شعر تاریخی و هم در سطح نقد آن به پیش می‌آورد: رابطه روایت با شعر چیست؟ رابطه روایت با تاریخ چیست؟ تاریخِ زبان چگونه در شعر تاریخی بروز می‌یابد؟ آیا می‌توان شعر تاریخی را به گونه‌ای نوشت که به کوتاه‌شدگی تاریخی منجر نشود؟ آیا شعر تاریخی لاجرم به برساختن فراروایت‌هایی در شعر منجر می‌شود؟ آیا شعر می‌تواند به شناخت تاریخی ما از احساسات شاعرانه و دلنگرانی‌های انسانی یاری برساند؟ آیا شعر می‌تواند تاریخ حواس ما را مستند کند؟ مثل موزه‌ای که تاریخ درد یا فریادهای تجدد را حفظ و منتقل می‌کند؟
درباره نویسنده:
امیر حکیمی، شاعر، پژوهشگرِ تاریخِ شعر نوی فارسی و تاریخ تجدد در ایران است. حکیمی نقش پررنگی در زمینه‌ی بازیابی جریان‌های کمتر دیده‌شده‌ی تاریخ شعر مدرن فارسی داشته است و با تصحیح و تاریخ‌نگاری آثار شاعران تجربی متعددی در انتقال و در دسترس قرار دادن تجربیات زیبایی‌شناختی آنها به نسل حاضر کوشش کرده است. امیر حکیمی از نویسندگانی‌ست که گرچه بیش از دو دهه در زمینه شعر، داستان و پژوهش ادبی و انتقادی فعال بوده است اما هرگز نوشته‌هایش را در مراجع «رسمی» در داخل کشور منتشر نکرده است. او در این زمینه می‌نویسد: «باورم، از روزی که پهنۀ اینترنت را در برابر خود دیدم و همچنان، این بوده است که در جایی که می‌شود آزادانه بود، چرا به قید و بندهای بیرون تن درداد، منت ناشر و ارشاد را کشید؟»
—-
پیش از این سه مجموعۀ داستان: «جغرافیای سگ»(1390) «جهان پوستی»(1391) و «جام، خاکستر و گوشت»(1392) و همچنین دو مجموعۀ شعر: «دو دفتر: ایراکلی و دفتر ضلال»(1393) «تمثیل موسا و عصا»(1393) و یک مجموعۀ روزنگاشت 1388: «چون جان آذر خرداد زآذر خرداد»(1394) را به شکل کتاب الکترونیکی، منتشر کرده است و از افراد فعال و پیشرو در عرصه جنبش کتاب الکترونیکی فارسی ست.
