About Author:
Ali-Akbar Dehkhodā (Persian: علیاکبر دهخدا; 1879 – March 9, 1956) was a prominent Iranian literary writer, philologist, and lexicographer. He was the author of the Dehkhoda Dictionary, the most extensive dictionary of the Persian language published to date.
Added Date: 24/10/2024 2:27:44 PM
Last update: 24/10/2024 2:40:51 PM
این مجموعه بعنوان کتاب دست دوم به فروش میرسد، اما وضعیت کتابها در حد نو میباشند و استفاده نشده است
– – – –
نویسنده: علی اکبر دهخدا
به کوشش: غلامرضا ستوده – ایرج مهرکی – اکرم سلطانی
ناشر: دانشگاه تهران
زبان کتاب: فارسی
تعداد صفحه: 23912
اندازه کتاب: رحلی گالینگور – سال انتشار: 1373 – دوره چاپ: 1
– – – –
چهارده جلد همراه با مقدمه
حدود نیمی از کتاب را واژگان با معنی و شاهد و نیم دیگر آن اعلام تاریخی و جغرافیائی است. این اثر حاوی کلیه واژگان فرهنگهای خطی و چاپی فارسی است و در نقل آنها بسیاری از غلطهای گذشتگان تصحیح شدهاست و بسیاری از واژگان ترکی، مغولی، هندی، عربی، فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، روسی و دیگر زبانهای متداول در زبان فارسی نیز در این فرهنگ آمدهاست. برای صحیح خوانده شدن واژگان در جلوی هر واژه حروف حرکتدار به کار رفتهاست. علاوه بر این مزایا، یک دورهٔ مفصل دستور زبان فارسی نیز در لغتنامه آمدهاست.
همهگونه واژگان فارسی و محلی، نام شهرها و روستاها و کلمات علمی و شاخص، حتی واژگان عربی را میتوان در لغتنامه دهخدا یافت. در جلوی هر واژه، معنای لغوی آن، موارد کاربرد، طرز تلفظ صحیح، اشعاری در رابطه با آن و بسیاری اطلاعات دیگر دربارهٔ لغت قرار دارد. لغتنامهٔ دهخدا هم دائرةالمعارفست و هم کتاب مرجع علوم گوناگون و هم لغتنامه. واژهٔ «لغتنامه» را نخستین بار اسدی طوسی در لغت فُرس به کار بردهاست و علامه دهخدا برای پاسداشت او این نام را بر روی فرهنگ خود نهادهاست.
لغتنامهای که دهخدا ۴۰ سال، یعنی بیشتر عمر خود را صرف آن کرد، از پایهٔ سه-چهار میلیون فیشی بنیان یافتهاست که دهخدا شب و روز به جمعآوری آنها مشغول بودهاست. به گفتهٔ خود او و نزدیکانش، وی هیچ روزی از کار فیشبرداری برای لغتنامه غافل نشد مگر دو روز به خاطر فوت مادرش و دو روز به خاطر بیماری سختی که داشت. فکر ایجاد لغتنامهای جامع که هم معنای تمام لغات فارسی را داشته باشد و هم اطلاعات لازم دربارهٔ همه چیز را به خواننده بدهد، از همان زمان که دهخدا در یکی از قرای چهارمحال و بختیاری منزوی بود، به ذهنش خطور کرده بود. آن طور که آگاهان نوشتهاند، وی چند میلیون فیش از روی متون معتبر استادان نظم و نثر فارسی و عربی، لغتنامههای چاپی و خطی، کتب تاریخ و جغرافیا، طب، ریاضی، هندسه، هیئت، حکمت، کلام، فقه و… فراهم آورده بود.
البته نقل میکنند که او بیشتر یادداشتها را از ذهن خود مینوشتهاست. خود وی در یکی از یادداشتهای پراکندهاش برای لغتنامه مینویسد: «همهٔ لغات فارسیزبانان تاکنون احیا و در جایی جمعآوری نشده و چه بسا واژگان زیادیست که در کتب دیگر، خصوصاً در اشعار آمدهاست که ما آنها را در اینجا نقل کردهایم؛ ولی از سوی دیگر هزاران واژه فارسی و غیرفارسی در تداول به کار میرود که تاکنون کسی آنها را گرد نیاورده یا اگر گرد آورده به چاپ نرسانیدهاست.
ما بسیاری از این واژگان را به تدریج از حافظه، نقل و سپس آنها را الفبائی کردهایم؛ ولی باید دانست که برای به خاطر آوردن چندین هزار واژه و الفبائی کردن آن عمر هفت کرکس میباید… و این کار به هیچ فصل و قطعی، بیرون از بیماری صعب چند روزه و دو روز رحلت مادرم -رحمه الله علیها- تعطیل نشد و بجز اتلاف دقایقی چند برای ضروریات حیات در روز، میتوانم گفت که بسیار شبها نیز، در خواب و میان نوم و یقظه در این کار بودم. چه بارها که در شب از بستر برمیخاستم و پلیته میکردم و چیز مینوشتم.»
درباره نویسنده:
علیاکبر دهخدا (زاده ۱۲۵۷ تهران – درگذشته ۷ اسفند ۱۳۳۴ تهران)، ادیب، لغتشناس، سیاستمدار و شاعر ایرانی است. او مؤلف و بنیانگذار لغتنامه دهخدا نیز بودهاست. علیاکبر دهخدا در سال ۱۲۵۷ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. اگرچه اصلیت او قزوینی بود، اما پدرش خان باباخان که از ملاکان متوسط قزوین بود، پیش از زاده شدن وی از قزوین خارج شده، در تهران اقامت گزیده بود. هنگامی که او نه ساله بود پدرش در بروجرد فوت کرد. در آن زمان غلامحسین بروجردی که از دوستان خانوادگی آنها بود کار تدریس دهخدا را آغاز کرد و دهخدا تحصیلات قدیمی را نزد او آموخت.