Added Date: 17/09/2024 7:14:49 PM
Last update: 17/09/2024 7:23:06 PM
کتاب حاضر، به‌قلم ناصر پاکدامن، راجع به واپسین احوال نویسنده‌ای است که روزگاری، از زبان یکی از شخصیت‌های داستانی‌اش، نوشت: «از تهِ دل می‌خواستم و آرزو می‌کردم که خودم را تسلیم خواب فراموشی بکنم… اگر ممکن بود در یک لکۀ مرکب، در یک آهنگ موسیقی یا شعاع رنگین تمام هستی‌ام ممزوج می‌شد و بعد این امواج و اشکال آن‌قدر بزرگ می‌شد و می‌دوانید که به‌کلی محو و ناپدید می‌شد ــ به آرزوی خودم رسیده بودم.»
پاکدامن، از راه تحقیق در نامه‌های خودِ صادق هدایت و روایت‌های معاشرانِ نویسندۀ بوف کور از ملاقات‌هایشان با او در یکی‌دو سالِ آخر زندگی‌اش، می‌کوشد به گزارشی برسد از آنکه نویسندۀ ایرانی چطور «عدم صرف» را به ماندن و نوشتن ترجیح داده.
آنچه در ادامه می‌خوانید اینفوگرافیکی است دربارۀ کتاب «صادق هدایت: مرگ در پاریس» به همراه معرفی آن و بخش‌هایی از مقدمه و پیشگفتارهای کتاب.
درباره نویسنده:
ناصر پاکدامن یکی از خوشنام‌ترین و پرکارترین نویسندگان و دانش‌پژوهان ایرانی در خارج از کشور، در سال ۱۳۱۱ خورشیدی در خانواده‌ای کارمندی به دنیا آمد و هنگام مرگ ۹۲ سال داشت.
پاکدامن در سال ۱۳۳۲ پس از پایان تحصیلات خود در رشته حقوق دانشگاه تهران برای ادامه تحصیل فرانسه را برگزید و در این کشور ضمن کسب دکتری اقتصاد در رشته جامعه‌شناسی و جمعیت‌شناسی نیز به ادامه تحصیل پرداخت. وی در سال ۱۳۴۶ خورشیدی به ایران بازگشت و به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت.دکتر ناصر پاکدامن، استاد بازنشسته دانشگاه‌های ایران و فرانسه، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و از اعضای قدیمی کانون نویسندگان ایران، پس از مدت‌ها بیماری بامداد روز یکشنبه سوم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ (۲۳ آوریل ۲۰۲۳) در یکی از بیمارستان‌های پاریس درگذشت.
