About Author:
Jaleh Amouzgar born 4 December 1939 in Khoy, West Azerbaijan is an Iranologist and a university professor.
Amouzgar holds a Ph.D. from Sorbonne University in Iranistics (Iranian linguistics). She is currently chairman of the department of Ancient Iranian Culture and Languages at the Tehran University.
Prof. Amouzgar, in collaboration with Prof. Ahmad Tafazzoli, has contributed significantly to Ancient Iranian studies and the history of literature in ancient Iran. She has also associated with the Encyclopædia Iranica project at Columbia University.
She has won numerous awards including Chevalier of the Legion of Honor[4] and Persian Cypress Award (an Iranian Cultural Heritage Prize) in 2016.[5]
Works
Zoroastrian myth of life
Pahlavi language, literature and instructions
Mythological history of Iran
The first samples and the first man on legendary Iranian Shahriyar (translation)
Le Cinquieme Livre Du Denkard, Ahmad Tafazzuli (Translator), Peeters, 2001-01-01, ISBN 978-2-910640-09-5
Added Date: 24/02/2023 2:02:42 PM
Last update: 24/02/2023 2:02:42 PM
پارسی میانه یا پهلوی، که با نام مستعار پارسیک یا پارسیگ شناخته می شود، یا همان فارسی میانه به عنوان یک زبان معتبر به کار خود ادامه داد. این زبان از زبان پارسی باستان، زبان امپراتوری هخامنشی نشأت گرفته و جد زبانی فارسی جدید، زبان رسمی ایران، افغانستان و تاجیکستان است.
مرحله میانی زبانهای ایرانی از حدود سال 450 قبل از میلاد آغاز و در حدود سال 650 میلادی به پایان می‌رسد. یکی از آن زبانهای ایرانی میانه، فارسی میانه است، یعنی مرحله‌ی میانی زبان پارسی‌ها، قوم ایرانی خود پارسی که در ارتفاعات جنوب غربی در مرز بابل قرار دارد. پارسیان زبان خود را پارسیک به معنای «فارسی» می نامیدند.
یکی دیگر از زبانهای ایرانی میانه اشکانی بود، یعنی زبان مردمان ایرانی شمال غربی پارت که در امتداد حاشیه جنوبی/جنوب شرقی دریای خزر قرار دارد و در مجاورت مرز بین زبانهای ایرانی غربی و شرقی قرار دارد. اشکانیان زبان خود را پارتاویک به معنی «اشکانی» می نامیدند. از طریق تغییرات منظم صدا، پارتاویک به پهلوییک تبدیل شد که در نهایت کلمه «پهلوی» از آن شکل گرفت.
درباره نویسنده:
ژاله آموزگار یگانه (زادهٔ ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی) پژوهشگر ایرانی فرهنگ و زبانهای باستانی است. او دکتری زبانهای باستانی (به‌طور دقیق‌تر، زبانهای ایرانی و ادبیات مزدیسنی) از دانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرده‌است. ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد. از سال ۱۳۴۹ به عنوان استادیار در گروه فرهنگ و زبانهای باستانی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و از سال ۱۳۶۲ به عنوان دانشیار و از سال ۱۳۷۳ تاکنون به عنوان استاد دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس و تحقیق اشتغال داشته‌است. او به زبانهای انگلیسی، فرانسه، ترکی، پهلوی و اوستایی مسلط است.
او سال‌ها به عنوان همکار استاد احمد تفضلی به فعالیت‌های علمی پرداخت و پس از کشته شدن او به تدریس و تألیف و ترجمه ادامه داده‌است. ژاله آموزگار عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده‌است و هم‌اکنون به مدت ۴۶ سال است که به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول است و بسیاری از استادان رشته‌های گوناگون این دانشکده، از شاگردان وی بوده‌اند.
او در سال ۱۳۹۵ جوایزی چون لژیون دونور از وزارت فرهنگ فرانسه و جایزه سرو ایرانی (در زمینه میراث فرهنگی) را دریافت کرد.
Reviews
Clear filtersThere are no reviews yet.