About Author:
Bertrand Arthur William Russell (1872-1970) was a British philosopher, logician, essayist and social critic. He was best known for his work in mathematical logic and analytic philosophy. Together with G.E. Moore, Russell is generally recognized as one of the main founders of modern analytic philosophy. Together with Kurt Gödel, he is regularly credited with being one of the most important logicians of the twentieth century. Over the course of a long career, Russell also made contributions to a broad range of subjects, including the history of ideas, ethics, political and educational theory, and religious studies. General readers have benefited from his many popular writings on a wide variety of topics. After a life marked by controversy–including dismissals from both Trinity College, Cambridge, and City College, New York–Russell was awarded the Order of Merit in 1949 and the Nobel Prize for Literature in 1950. Noted also for his many spirited anti-nuclear protests and for his campaign against western involvement in the Vietnam War, Russell remained a prominent public figure until his death at the age of 97
Added Date: 19/09/2022 5:34:56 PM
Last update: 19/09/2022 5:34:57 PM
کتاب جهان بینی علمی، اثری نوشته ی برتراند راسل است که اولین بار در سال 1931 به انتشار رسید. طبق گفته های برتراند راسل، علم، «دانش» است؛ دانشی که به دنبال فهم قوانینی کلی است که تعدادی از حقایق مشخص را به هم مرتبط می سازد. او استدلال می کند که علم، ارزش بسیار بالاتری از هنر دارد چرا که در جهان هنر، اکثر دانشی که وجود دارد، نامحسوس و مفروض است. راسل در کتاب جهان بینی علمی، یکی از مهم ترین آثار خود را ارائه می کند و به کاوش در ماهیت و چشم انداز دانش علمی می پردازد. او همچنین قدرت فزاینده ی انسان بر طبیعت را که زاییده ی دانش است و تغییراتی را که در نتیجه ی انواع جدید علم در زندگی انسان ها صورت می پذیرد، مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد.
درباره نویسنده:
برتراند راسل، زاده ی ۱۸ می ۱۸۷۲ و درگذشته ی ۲ فوریه ی ۱۹۷۰، فیلسوف، منطق دان، ریاضی دان، مورخ، جامعه شناس، برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات و فعال صلح طلب انگلیسی بود که در قرن بیستم زندگی می کرد. راسل در آغاز جوانی به مطالعه ی آثاری از «پرسی بیش شلی» روی آورد که این امر مسیر زندگی او را تغییر داد. او سپس به کالج ترینیتی در کمبریج رفت و در ریاضیات و فلسفه تحصیل کرد. او در سال ۱۹۰۱ «پارادوکس راسل» را کشف کرد و هفت سال بعد به عضویت انجمن سلطنتی علوم بریتانیا درآمد. راسل در طول جنگ جهانی اول به دلیل مبارزات ضد جنگ از دانشگاه اخراج و زندانی شد. او یکی از فیلسوفان پیشتاز قرن بیستم محسوب می شود و «جنبش مخالفت با آرمان گرایی» را در اوایل قرن بیستم رهبری می کرد. از راسل، به همراه گوتلوب فرگه و لودویگ ویتگنشتاین، به عنوان بنیان گذاران فلسفه ی تحلیلی یاد می شود. او در سال ۱۹۵۰، به پاس «آثار متعدد در حمایت از نوع دوستی و آزادی اندیشه»، برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد.
