Freedom and its Betrayal: Six Enemies of Human Liberty آزادی و خیانت به آزادی

These celebrated lectures constitute one of Isaiah Berlin”s most concise, accessible, and convincing presentations of his views on human freedom-views that later found expression in such famous works as “Two Concepts of Liberty” and were at the heart of his lifelong work on the Enlightenment and its critics. When they were broadcast on BBC radio in 1952, the lectures created a sensation and confirmed Berlin”s reputation as an intellectual who could speak to the public in an appealing and compelling way. A recording of only one of the lectures has survived, but Henry Hardy has recreated them all here from BBC transcripts and Berlin”s annotated drafts. Hardy has also added, as an appendix to this new edition, a revealing text of “Two Concepts” based on Berlin”s earliest surviving drafts, which throws light on some of the issues raised by the essay. And, in a new foreword, historian Enrique Krauze traces the origin of Berlin”s idea of negative freedom to his rejection of the notion that the creation of the State of Israel left Jews with only two choices: to emigrate to Israel or to renounce Jewish identity.

About Author:
Isaiah Berlin (1909-1997) was one of the leading intellectual historians of the twentieth century and the founding president of Wolfson College, University of Oxford. His many books include The Hedgehog and the Fox, The Crooked Timber of Humanity, and The Roots of Romanticism (all Princeton).

Added Date: 16/09/2022 10:41:57 AM
Last update: 16/09/2022 10:41:57 AM

این کتاب «آزادی و خیانت به آزادی» سخنرانی های مشهور یکی از مختصرترین و دقیق ترین متفکرین عصر حاضر است. ایزا برلین در این کتاب راجع به خود آزادی بحث می کند. مساله ای که امروز حتی به لحاظ مفهومی پر از مناقشه است.
هاردی همچنین به عنوان ضمیمه این نسخه جدید ، یک متن آشکار از “دو مفهوم” بر اساس اولین پیش نویس های برلین باقی مانده اضافه کرده است ، که برخی از موضوعات مطرح شده در مقاله را روشن می کند. و در پیشگفتاری جدید ، مورخ انریکه کراوز منشا ایده آزادی منفی برلین را در رد این ایده که ایجاد اسرائیل را برای یهودیان تنها دو انتخاب باقی گذاشت ، ردیابی می کند: مهاجرت به اسرائیل یا کنار گذاشتن هویت یهودی.
این یکی از مهمترین کتابهای تاریخ ایده ها در آثار برلین است. این سخنرانی ها از بسیاری از نوشته های بعدی وی واضح تر است و بسیار قانع کننده است. برلین متقاعد شده بود که با وجود تمجید از آزادی ، روشنگری در واقع با آن دشمنی دارد و ضد روشنگری زمینه های فکری قوی تری برای دفاع و گسترش آزادی ارائه می دهد. حتی کسانی که با این تشخیص تفکر مدرن مخالفند باید با آن روبرو شوند.

درباره نویسنده:
آیزایا برلین (۶ ژوئن ۱۹۰۹ – ۵ نوامبر ۱۹۹۷) فیلسوف سیاسی، اندیشه‌نگار و نظریه‌پرداز سیاسی و استاد دانشگاه و جستارنویسی بریتانیایی بود. آوازه‌اش در بیشتر عمر مرهون دفاع از لیبرالیسم، گفتگوهای مهم و درخشان، حمله به تحجر، تعصب و تندروی سیاسی و نوشته‌های قابل فهم در زمینهٔ تاریخ اندیشه‌هاست. وی در خانواده‌ای متمول و یهودی در ریگا پایتخت لتونی، (در آن زمان لتونی جزء روسیه بود) به‌دنیا آمد. پدرش مندل برلین، تاجر ثروت‌مند چوب بود. خانوادهٔ برلین در ۱۹۱۵ به شهر آندره‌اپل در روسیه و در ۱۹۱۷ به پتروگراد (لنینگراد بعدی و سن‌پترزبورگ کنونی) نقل مکان کردند و در جریان هر دو انقلاب روسیه در ۱۹۱۷ در آن‌جا حضور داشتند. با وجود آزارهای بلشویک‌ها، در ۱۹۲۰ اجازه یافتند به ریگا برگردند. وی در سال ۱۹۲۱ به همراه خانواده‌اش به انگلستان مهاجرت کرد و در حومهٔ لندن مستقر شدند. او به دبیرستان سنت پل و سپس به کالج کورپوس‌کریستی در دانشگاه آکسفورد رفت و در آن‌جا تاریخ و زبان‌های باستانی و سیاست و فلسفه و اقتصاد خواند. در ۱۹۳۲ در نیوکالج به سمت مدرس و به فاصلهٔ کوتاهی به عضویت هیئت علمی کالج اُل‌سولز در آکسفورد منصوب شد که در محیط دانشگاهی بریتانیا افتخاری استثنایی بود. در جنگ جهانی دوم او مسئولیت‌هایی در سفارت بریتانیا در واشینگتن و نیویورک به عهده داشت و سپس سفری به اتحاد جماهیر شوروی کرد و در آن‌جا با شماری از روشنفکران روسی که از تصفیه‌ها جان سالم به در برده بودند، به خصوص دو شاعر یعنی آنا آخماتوا و بوریس پاسترناک آشنا شد. این آشنایی‌ها باعث شد مخالفت او با کمونیسم محکم‌تر و سرسختانه شود. پس از جنگ به آکسفورد برگشت. گرچه تا اوایل ۱۹۵۰ به تدریس و نگارش در فلسفه پرداخت اما توجهش به تاریخ سیر اندیشه‌ها به ویژه تاریخ روشنفکری روسیه، تاریخ نظریه‌های مارکسیستی و سوسیالیستی و نهضت روشنگری جلب شده بود.
آیزایا برلین با این‌که مانند اکثر فیلسوفان سیاسی قرن بیستم مهاجر بود، اما در مقایسه با افرادی چون هانا آرنت، هربرت مارکوزه، فریدریش فون هایک و کارل پوپر، در سنین پایین‌تری (چهار سالگی) به کشوری که وطن بعدی‌اش شد، وارد شد. با این‌که او پناهنده‌ای گریخته از بلشویسم بود و نه نازیسم، اما افراد خانوادهٔ او طی جنگ جهانی دوم در لتونی به دست نازی‌ها کشته شدند؛ بنابراین، تجربهٔ او از ضربه‌های هولناک سیاسی و نظام‌های توتالیتر، دست اول و شخصی بود که بعدها تأثیر شگرفی بر نوع تفکر و نگاه سیاسی او داشت. علت دیگر، تعلیم و تربیت بریتانیایی او بود. وی به‌جز دو سال اقامت در واشینگتن دی‌سی و چهار سال در مسکو بقیهٔ عمر خود را در آکسفورد گذراند. او سپس به استادی کرسی چیچلی در نظریات اجتماعی و سیاسی (۱۹۵۷ – ۱۹۶۷) انتخاب شد و ملکه او را به لقب سر مفتخر ساخت. در ۱۹۶۷ رئیس کالج وولفسون شد و بالاترین نشان کشوری بریتانیا نصیب او شد. او سرانجام در ۵ نوامبر ۱۹۹۷ چشم از جهان فروبست و در قطعهٔ یهودیان قبرستان والورکوت آکسفورد به خاک سپرده شد.