About Author:
Pablo Neruda (Parral, Chile, 1904 – Santiago de Chile, Chile, 1973), whose real name was Neftalí Reyes Basoalto, is undoubtedly one of the pinnacles of world poetry of the last century. Famous from a very young age, he lived in Santiago from 1920 to 1927, years in which he wrote, among others, the collection of poems “Twenty love poems and a Song of Despair,” which has perhaps gained widest popularity of all his work and marks the moment when he first achieves his full powers as a Spanish-language poet. Neruda traveled extensively and and served as Chile’s ambassador to several countries, including Burma, France, and Argentina. He was a prominent political activist, member of the Communist Party, and a militant intellectual. Endowed with incomparable verbal power, he also founded a revolutionary conception of poetry. His literary career is one of the main expressive adventures of the lyric in the Spanish language. In awarding him the Nobel Prize for Literature in 1971, the Swedish Academy described him as a poet “who brings to life the destinies and dreams of an entire continent.” Neruda was also awarded the International Peace Prize. Born in Chile in 1978, Paloma Valdivia studied design at the Pontifical Catholic University of Chile and studied Creative Illustration at the Eina School of Art and Design in Barcelona, Spain. Her main passion is illustrated books for children. Her book have been translated into 12 languages. As a teacher, she directs the degree program in “Illustration and Autobiographical Narrative” at the Pontifical Catholic University of Chile. She lives in Santiago with her family.
Added Date: 1/09/2022 3:32:08 PM
Last update: 1/09/2022 3:32:08 PM
کتاب هوا را از من بگیر خنده ات را نه، مجموعه ای از اشعار عاشقانه نوشته ی پابلو نرودا است که اولین بار در سال 1963 منتشر شد. نرودا، نوشتن این اشعار را در سال 1952 در حالی به پایان رساند که دوران تبعید خود را در جزیره ی کاپری می گذراند؛ جزیره ای زیبا و بهشت‌گونه که فیلم برنده ی اسکارِ «ایل پوستینو: پستچی» در آن فیلم برداری شد. نرودا که زیبایی طبیعی این جزیره باعث حیرتش شده بود، این اشعار عاشقانه، لطیف و پراحساس را به معشوقه ی خود، ماتیلدا اروشا، تقدیم کرد. نرودا چند ماه بعد، این کتاب را به شکلی ناشناس به تعداد پنجاه نسخه منتشر کرد، درست چهارده سال قبل از این که او و ماتیلدا به صورت قانونی با هم ازدواج کنند. اما تا سال 1963 طول کشید تا نسخه ی رسمی این کتاب منتشر شود. کتاب هوا را از من بگیر خنده ات را نه، دربردارنده ی اشعاری پراحساس، پر سوز و گداز و بسیار دلنشین است که به اثری کلاسیک برای عاشقانِ عاشقی در سراسر دنیا تبدیل شده است.
درباره نویسنده:
پابلو نرودا، زاده ی 12 جون 1904 و در گذشته ی 23 سپتامبر 1973، نام مستعار ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلت، دیپلمات، سناتور و شاعر نوگرای شیلیایی و برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل بود. او نام مستعار خود را از یان نرودا، شاعر اهل چک، انتخاب کرده بود.نرودا در شهر پارال در جنوب سانتیاگو به دنیا آمد. پدرش کارمند راه آهن و مادرش معلم بود. او هنگامی که دوماهه بود، مادرش را از دست داد و همراه پدرش به شهر تموکو رفت.نرودا از کودکی به نوشتن علاقه داشت و بر خلاف میل پدرش با تشویق اطرافیان رو به رو می شد. یکی از مشوقان او، گابریلا میسترال بود که خود بعدها برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد. نخستین مقاله ی نرودا در شانزده سالگی در روزنامه ای محلی به چاپ رسید.نرودا با رفتن به دانشگاه شیلی در سانتیاگو و انتشار مجموعه اشعارش، به شهرت رسید و با شاعران و نویسندگان دیگر آشنا شد. او مدتی به عنوان کارمند دولت شیلی به برمه و اندونزی رفت و به مشاغل دیگری نیز پرداخت. نرودا سپس مأمور به کنسولگری شیلی در بارسلون و بعد کنسول شیلی در مادرید شد. در همین دوره جنگ داخلی اسپانیا درگرفت. نرودا در جریان این جنگ بسیار به سیاست پرداخت و هوادار کمونیسم شد. او در همین دوره با فدریکو گارسیا لورکا دوست شد.پس از آن نرودا کنسول شیلی در پاریس شد و به انتقال پناهندگان جنگ اسپانیا به فرانسه کمک کرد. او سپس از پاریس به مکزیکو رفت و در آنجا با پناه دادن به نقاش مکزیکی، داوید آلفارو سیکه ایروس که مظنون به شرکت در قتل تروتسکی بود، در معرض انتقاد قرار گرفت.در گواهی رسمی مرگ نرودا در سال 1973، سرطان پروستات علت مرگ ذکر شده است. مرگ او چند روز پس از کودتای ژنرال پینوشه و کشته شدن آلنده رخ داد.
