This early autobiography, which takes him through his late thirties, is as startling and unpredictable as his art. It is superbly illustrated with over 80 photographs of Dal and his works, and scores of Dal drawings and sketches. On its first publication, the reviewer of Books observed: “It is impossible not to admire this painter as writer. As a whole, he . . . communicates the snobbishness, self-adoration, comedy, seriousness, fanaticism, in short the concept of life and the total picture of himself he sets out to portray.”
Dal ‘s flamboyant self-portrait begins with his earliest recollections and ends at the pinnacle of his earliest successes. His tantalizing chapter titles and headnotes — among them “Intra-Uterine Memories,” “Apprenticeship to Glory,” “Permanent Expulsion from the School of Fine Arts,” “Dandyism and Prison,” “I am Disowned by my Family,” “My Participation and my Position in the Surrealist Revolution,” and “Discovery of the Apparatus for Photographing Thought” — only hint at the compelling revelations to come.
Here are fascinating glimpses of the brilliant, ambitious, and relentlessly self-promoting artist who designed theater sets, shop interiors, and jewelry as readily as he made surrealistic paintings and films. Here is the mind that could envision and create with great technical virtuosity images of serene Raphaelesque beauty one moment and nightmarish landscapes of soft watches, burning giraffes, and fly-covered carcasses the next. For anyone interested in 20th-century art and one of its most gifted and charismatic figures, The Secret Life of Salvador Dal is must reading.
سالوادور فلیپه دالی نقاش نابغه – یا نقش دیوانه – شاید معروفترین هنرمند سوررئالیسم باشد. او در ۱۱ مهٔ سال ۱۹۰۴ در روستایی کوچک نزدیک شهر ژیرونا در ناحیهٔ کاتالونیای اسپانیا چشم به جهان گشود. در سال ۱۹۲۹ بهطور رسمی به جمع هنرمندان سوررئالیست پیوست. روز ۲۳ ژانویهٔ ۱۹۸۹، در سن ۸۴ سالگی درگذشت و در سرداب موزه و تئاتر دالی به خاک سپرده شد.
دالی در سال ۱۹۶۴ زندگینامهٔ خود را تحت عنوان یادداشتهای روزانهٔ یک نابغه نوشت. دربارهٔ این کتاب عنوان کرد: «این کتاب ثابت میکند که زندگی روزمرهٔ یک نابغه، خواب او، هضم غذای او، شور و شعف او، ناخنهای او، سرماخوردگیهای او، خون او، زندگی و مرگ او ضرورتاً با سایر افراد بشر متفاوت است.» دالی ضمیمهٔ شگفت آوری تحت عنوان «هنر تیز دادن» یا «راهنمای توپچی فریبکار» در پیوست این کتاب نوشته است. در این نوشته به سراغ پدیدهای عام و مهم میرود که هر انسانی از آن یک عمر تجربه دارد، اما همواره مورد غفلت واقع شده است.
باد شکم: از پانتئون تا آکادمی
یک راهنمای جامع، با زبانی جدی و علمی و دقیق و ارجاعاتی گسترده به متون فلسفی و ادبی یونان و روم دربارهی چیستی و کاربردهای باد شکم. حتماً با خود میگویید که نویسندهی چنین رسالهای بیبروبرگرد باید عبید زاکانی باشد. هم بله و هم نه. دالی نقاشی بود که علیه تمام قواعد مستقر نقاشی در زمان خود موضع داشت. جدیت آکادمیها و نقاشان رسمی او را آزار میداد. قواعد سفت و سخت و متعصبانه برایش غیرقابلتحمل بود و آزادی تخیلش با جریان رسمی نقاشی محدود میشد. او در مقابل هر چیزی که چنین آزارش میداد و محدودش میکرد ایستاد. چنین هنرمندی همواره کمی عبید زاکانی در ذهن خود دارد. چه بشناسد و چه نه. به همین دلیل هم دست میبرد به نوشتن رسالهای مسخره و مبتذل که در آن همه چیز را از طریق زبان جدی و رسمی خود دست میاندازد و مسخره میکند. برای شکستن قواعد جدی مستقر، همواره به میزان بالایی شوخطبعی نیاز است و چه چیز بهتر از شوخی و خندهای که باد شکم فراهم میکند؟
بخش اول کتاب به توضیح در مورد چیستی باد شکم اختصاص داده شده و دالی با انتخاب سبکی ادیبانه و تخصصی و ارجاع به متون مهم و جدی فلسفه و ادبیات، هر چه را مربوط به صلبیت و تعصب دانشگاهی است، مسخره میکند. بخش دوم کتاب از توضیحات بخش اول استفاده میکند و کاربردهای مفید باد شکم در جامعه را توضیح میدهد: شکستن جدیت فضاهای رسمی، بحثهای حوصلهسربر فلسفی، اداهای مصنوعی ادبی، هیجانزدگی علمی و در کل شکستن هر چه خود را بیش از حد مهم و جدی میپندارد. طنز و بیپروایی دالی سایهروشنی بسیار جذاب میان لحن و سبک جدی و موضوع مبتذل کتاب برقرار کرده و هر لحظه با مقولات جدی اخلاقی و عرفی در ذهن مخاطب مبارزه میکند. به همین دلیل هم خواندن این کتاب از یک جهت بسیار سخت و گاهی غیرقابلتحمل و از جهت دیگر بسیار مفرح و جذاب است. امتحان کنید.
تحریریۀ نشر نو
درباره نویسنده:
سالوادور فلیپه ژاسینتو دالی دومنک اسپانیایی زاده ۱۱ مه ۱۹۰۴ – درگذشته ۲۳ ژانویه ۱۹۸۹ ، نقاش فراواقعگرای اسپانیایی بود. دالی طراحی ماهر بود که بیشتر به خاطر خلق تصاویری گیرا و خیالی در آثار فراواقعگرایش به شهرت رسید. مهارت وی در نقاشی اغلب به تأثیر نقاشان رنسانس نسبت داده میشود. معروفترین اثر سالوادور دالی بهنام تداوم حافظه در سال ۱۹۳۱ خلق شد. وی همچنین در عکاسی، مجسمهسازی و فیلمسازی نیز فعالیت داشت. وی با والت دیسنی تهیهکننده و کارگردان شهیر آمریکایی در ساخت کارتن کوتاه و برنده جایزه اسکار «دستینو» که در سال ۲۰۰۳ و پس از مرگ وی منتشر شد، همکاری داشت. دالی همچنین با آلفرد هیچکاک در ساخت فیلم «طلسم شده» (۱۹۴۵) همکاری کرد.دالی همواره بر «ریشه عرب» خود تأکید داشت و ادعا میکرد که اجدادش به نسل «مور»ها که جنوب اسپانیا را برای تقریباً ۸۰۰ سال در اختیار داشتند، بازمیگردد. همچنین خانواده مادری دالی ریشهای یهودی در بارسلونا داشتند. دالی که شدیداً فردی خیالپرداز بود، علاقه وافری به انجام کارهایی عجیب برای جلب توجه دیگران داشت. این قبیل کارها اغلب برای کسانی که به هنر وی علاقه داشتند خستهکننده بود و به همان اندازه برای منتقدین وی، آزاردهنده بهشمار میرفت. این نوع رفتار غیرعادی دالی گاهگاهی توجه افکار عمومی را بیشتر از آثار هنری وی جلب میکرد و در نتیجه، این رسوایی و بدنامی تعمدی منجر به شناخت گسترده عامه مردم و تقاضا برای خرید آثار وی توسط طیف گستردهای از مردم شد.