در این اثر منتخبی از روایات و ابیات خواندنی و دلنشین شاهنامه ی فردوسی همراه با نثری روان از ابیات حذف شده ی آن، به گونه ای گرد هم آمده اند كه سیر داستانی این سروده ی حماسی حفظ شود.
گزیده ای از کتاب
بیامد سپهبد سپهدار طوس بدو داد شاه اختر و پیل و كوس
بدو آفرین كرد و برشد خروش جهان آمد از سم اسبان بجوش
ز بس جوشن و كاویانی درفش شده روی گیتی سراسر بنفش
تو خورشید گفتی باب اندر است سپهر و ستاره به خواب اندر است
چون سپاه ایران به رود «شهد» رسید، پیران آگهی یافت و خشمناك و دژم با گروهی از دلیران توران از آن روی رده بركشید. آنگاه از تورانیان سخنگوئی چرب زبان برگزید و به پیامبری نزد طوس فرستاد، و خوبی ها و یاری هایی كه به سیاوش و كیخسرو كرده بود بر شمرد و بی میلی خود را به پیكار آشكار ساخت. طوس پاسخ داد كه سزاور چنانست كه سپاه توران را بازگذاری و خود به كیخسرو پیوندی، شاه خوبی های ترا پاداش دهد، و ترا سرافرازی و بزرگی بخشد.
درباره نویسنده:
محمدعلی فروغی دردشتی (زادهٔ ۱۲۵۴ خورشیدی در تهران – درگذشتهٔ ۵ آذر ۱۳۲۱ در تهران) ملقب به ذُکاءالمُلک، ملی‌گرا، تجددخواه، روشن‌فکر، مترجم، ادیب و سخن‌شناس، فیلسوف، تاریخ‌دان، روزنامه‌نگار، فعال سیاسی اصلاح طلب، دیپلمات، نمایندهٔ مجلس، وزیر و نخست‌وزیر ایران بود. نخستین کتاب دربارهٔ فلسفه غرب (سیر حکمت در اروپا) به دست او نوشته شد. فروغی همچنین کتاب کلیات سعدی را تصحیح کرد و فرهنگستان ایران را تأسیس نمود. وی در کنگرهٔ هزاره فردوسی نیز شرکت داشت. علاوه بر این‌ها، فروغی آثار متعددی دربارهٔ تاریخ (به ویژه تاریخ ایران باستان) به رشته تحریر درآورده است.
محمدعلی فروغی از فعالان و مبارزان مهم انقلاب مشروطه ایران بود. وی در دوران پس از جنگ جهانی اول، عضو هیئت اعزامی ایران به کنفرانس صلح پاریس (۱۹۱۹) و جامعهٔ ملل بود. وی چند بار وزیر، دو بار نمایندهٔ مجلس شورای ملی و یک بار رئیس دیوان عالی تمیز (دیوان کشور) شد.
