This book contains nine separate story lines that took place between 1986 and 2016 and is somehow related to the author’s own life. The stories range from childhood to adulthood and the current life of “Alieh Atai”. The author focuses on her memoirs and social critique on topics such as identity, war, immigration, and borderline, along with the meaning and concept of homeland.
About Author:
Alieh Atai is an Afghan writer originally from Herat who grew up in Iran. She has a master’s degree in theater from Tehran University of Arts and in addition to writing short stories, she also works in the field of plays and screenplays. Alieh Atai won the Mehregan Adab Award for writing the novel Camphor Poosh, and again won the Waw Literary Award for the same novel for a different novel of the year, and has also won awards for writing a play. Persian-speaking critics consider her one of the most influential female writers of her time. Alieh Atai writes about immigration and tells the story of the second generation of immigrants. People who consider themselves part of it and say, “It’s not clear if one day I feel like I’m back home and have a story to write.” He is currently preparing a novel entitled “Border Year” in which, like his other works, she deals with the Afghan immigrant generation.
“کورسرخی” که “روایتهایی از جان و جنگ” را در بردارد، اثری است به قلم “عالیه عطایی”، نویسنده ی اهل افغانستان.
این کتاب شامل نه خط داستانی مجزا است که بین سال های 1365 تا 1395 اتفاق افتاده و به نوعی به زندگی خود نویسنده مربوط است. داستان ها از کودکی تا بزرگسالی و زندگی کنونی “عالیه عطایی” را شامل می شوند. نویسنده بر خاطرات خود و نقد اجتماعی بر موضوعاتی نظیر هویت، جنگ، مهاجرت و مرزنشینی در کنار معنا و مفهوم وطن تمرکز دارد.
یکی از جنبه های خوب نگارش نویسنده در “کورسرخی” این است که او هرگز از اینکه خود حقیقی اش باشد نترسیده و هرگز در دام خودسانسوری گرفتار نشده است. در این اثر، کمتر نتیجه گیری داوری و اخلاقی وجود دارد. شاید دلیل اصلی آن این باشد که راوی هیچ ادعای سیاسی ندارد و به سادگی سعی می کند آنچه را که بعنوان یک فرد آسیب دیده از جنگ می داند در کنار “روایتهایی از جان و جنگ” ارائه دهد.
برای درک مطالب کتاب “کورسرخی”، نیازی نیست که حتما افغانستانی باشید؛ ارتباط برقرار کردن با مطالب این کتاب، برای هر انسان خاورمیانه ای که رنج ها و آلام مشترکی را زندگی کرده است، امکان پذیر است. با این حال، برخی از تصاویر کتاب، از تجاربی خبر می دهند که فقط برای یک مهاجر و مرزنشین اتفاق افتاده و حتی خواندن این تجارب دلخراش نیز، رعشه بر اندام می اندازد.
“عالیه عطایی” با نگارش “کورسرخی” نشان داد که قلمش می تواند چه گستره ی وسیعی را از نظر نگارشی به نمایش بگذارد و این کتاب، که می توان از آن به عنوان نقطه ی عطفی در آثار وی یاد کرد، خوانشی تاثیرگذار و تامل برانگیز را به مخاطبین عرضه می کند.
درباره نویسنده:
عالیه عطایی نویسنده‌ای اصالتا افغانستانی اهل هرات است که در ایران بزرگ شده است. او ماستری تئاتر از دانشگاه هنر تهران دارد و علاوه بر داستان نویسی در حوزه نمایشنامه و فیلم‌نامه هم فعالیت می‌کند. عالیه عطایی برای نگارش رمان کافور پوش، موفق به دریافت جایزه مهرگان ادب شد و باز برای همان رمان برنده جایزه ادبی واو، برای رمان متفاوت سال شد و در زمینه نگارش نمایشنامه نیز جوایزی بدست آورده است. منتقدان فارسی زبان او را از تاثیرگذارترین نویسندگان زن همدوره خودش می‌دانند. عالیه عطایی با محوریت مهاجرت می‌نویسد و از نسل دو مهاجر داستان می‌سازد. آدم‌هایی که خودش را جزوشان می‌داند و می‌گوید « معلوم نیست اگر روزی حس کنم به خانه برگشته ام داستانی برای نوشتن داشته باشم«. او در حال حاضر رمانی با عنوان «سال مرزى» را آماده چاپ دارد که مثل دیگر آثارش در آن به نسل مهاجر افغانستانی پرداخته است.
