Masterpieces of Persian Art شاهکارهای هنر ایران

About Author:
Arthur Upham Pope was an archaeologist and historian of Persian art. He graduated from Brown University in 1904 and remained on the faculty to teach philosophy. He attended graduate school at Brown, Cornell, and Harvard universities and taught art history at the University of California between 1910 and 1917. In 1923, Pope was appointed director of the San Francisco Museum. Two years later, he went to Iran to complete research and to serve as an art advisor to the Iranian government. He organized an exhibition and the First International Congress on Persian Art in Philadelphia in 1926. In 1928, he founded the American Institute for Persian Art and Archaeology (later the American Institute for Iranian Art and Archaeology and ultimately the Asia Institute) in New York City. During much of this time, he supported himself by consulting on Persian art acquisitions by museums and private collectors. Beginning in 1938, Pope and his wife, Phyllis Ackerman, edited the multivolume A Survey of Persian Art, from Prehistoric Times to the Present (London and New York: Oxford University Press, 1964–1965). The International Association of Iranian Art elected him president in 1960. He and his wife settled in Itran, Iran, where he suffered a heart attack and died in 1969. He was buried in Isfahan, Iran, where, by the shah’s order, a special mausoleum was erected.

کتاب «شاهکاهای هنر ایران» کتابی نفیس و درخوری است که شگفتی های هنر ایرانی را به دیگر مردمان کشور های مختلف شناسانده است.
آرتور اپهام پوپ نویسنده این کتاب در فنیکس ، رود آیلند متولد شد ، پوپ در سال 1899 از آکادمی Worcester و در سال 1904 از دانشگاه براون فارغ التحصیل شد. وی به مدت دو سال در آنجا تدریس کرد و در سال 1906 مدرک کارشناسی ارشد را دریافت کرد. وی ادامه تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه کرنل و دانشگاه هاروارد ادامه داد و دوباره در براون تدریس کرد تا سال 1911 ، زمانی که او به استخدام گروه فلسفه در دانشگاه کالیفرنیا ، برکلی درآمد. در طول جنگ جهانی اول ، هنگام تدریس در برکلی ، وی به عنوان دبیر سازماندهی کالیفرنیا برای کمیته کنفرانس خنثی آمریکا در جنبش صلح فعال بود. او مدت کوتاهی در کالج آمهرست ، جایی که دوست و استاد سابق او الکساندر مایکلون رئیس جمهور شده بود ، تدریس می کرد. اما او خیلی زود از تدریس فلسفه منصرف شد و علاقه خود را به هنر ایرانی دنبال کرد ، کاری که با علاقه اولیه به فرش های شرقی آغاز شده بود. وی در حالی که هنوز در لیسانس در براون تحصیل کرده بود ، اولین نمایشگاه موزه خود را از فرشهای خاورمیانه ترتیب داده بود.
پوپ اولین سفر خود را در بهار سال 1925 به ایران انجام داد. وی در سخنرانی ای از ایرانیان خواست که از معماری گذشته خود قدردانی کرده و از آن به عنوان الهام برای بناهای مدرن استفاده کنند. رضا شاه پهلوی ، نخست وزیر وقت و بعدا شاه ایران ، سخنرانی را شنید ، با پوپ دیدار کرد و علاقه شخصی به مرمت و احیای معماری ایرانی را آغاز کرد. وی به پوپ اجازه ورود به مساجد اصلی را برای مطالعه و عکاسی از معماری آنها داد و به عنوان یک حامی مادام العمر در فعالیت های پوپ در این زمینه شد.
در سال 1926 ، پاپ به طراحی غرفه ایرانی کمک کرد و نمایشگاهی از هنرهای ایرانی را برای نمایشگاه Sesquicentennial در فیلادلفیا ترتیب داد. در آن سال او همچنین اولین کنگره بین المللی هنر ایرانی را ترتیب داد. وی طی 40 سال آینده چهار کنگره دیگر را رهبری خواهد کرد. در سال 1927 ، او و فیلیس به سانفرانسیسکو بازگشتند و پروژه های طراحی دیگری را دنبال کردند ، از جمله یک فضای داخلی به سبک کاخ ایرانی برای پنت هاوس هتل Fairmont در سانفرانسیسکو. استفاده گسترده از گلیم های خاورمیانه و همچنین مصنوعات بومی آمریکا را با هم ادغام کردند.
در سال 1928 ، پاپ موسسه آمریکایی هنر و باستان شناسی ایرانی را تأسیس کرد که در سال 1930 در شهر نیویورک ایجاد شد و بعدا به موسسه آسیا تبدیل شد. وی دانشمندان دیگری را برای تدریس و تحقیق تحت نظارت این موسسه به خدمت گرفت و از سال 1929 تا 1939 سفرهای زیادی را به ایران انجام داد تا از هنر و معماری عکس بگیرد و در کاوش های باستان شناسی شرکت کند. بررسی شش جلدی هنر ایرانی از دوران ماقبل تاریخ تا امروز توسط مطبوعات آکسفورد در سالهای 1938 تا 39 منتشر شد و پاپ و همکارانش مقارن با انتشار این نمایشگاه چندین نمایشگاه هنر ایرانی در ایالات متحده و اروپا را ترتیب دادند.

درباره نویسنده:
آرتور آپهم پوپ (Arthur Upham Pope) (زاده ۷ فوریه ۱۸۸۱ رودآیلند – درگذشته ۳ سپتامبر ۱۹۶۹ شیراز) مورخ شهیر آمریکایی آثار هنری ایران بود.
او یکی از بنیان‌گذاران مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی بود و مدت ۲۴ سال آن را هدایت نمود. پوپ از بزرگترین محققینی بوده که فرهنگ و معماری ایران را به جهانیان معرفی کرد. پوپ در شهر فینیکس ایالت رودآیلند زاده شد. پدرش یک کشیش بود. در دانشگاه براون و دانشگاه کرنل و دانشگاه هاروارد تحصیل فلسفه کرد. در ۱۳۰۴ به دعوت حسین علاء به تهران آمد و برای مقامات دولتی و رضاشاه در مورد هنر ایرانی سخنرانی کرد. سپس از ۱۳۰۴ تا ۱۳۱۴ مشاور افتخاری دولت ایران و عضو فرهنگستان ایران شد.
پوپ صدها سخنرانی مهم در سرتاسر جهان از ایران انجام داد. به‌طور نمونه به مدت یک سال از طرف دانشگاه هاروارد به موسسات آموزش عالی فرانسه سفر کرد و سخنرانی تحت عنوان «سهم ایرانیان در پیدایش معماری گوتیک» (Persian Contributions to the Beginnings of Gothic Architecture) ارائه کرد. گفته می‌شود که وی سخنران بسیار متبحری بود.
او و همسرش نمایشگاه‌های زیادی در معرفی آثار هنری ایرانی در جهان برپا کردند. به‌طور مثال در سال ۱۹۴۰ میلادی پوپ و موزه‌های بزرگ آمریکا ۲۸۰۰ شی مکشوف در ایران را در نمایشگاهی در نیویورک تحت عنوان «شش هزار سال هنر پارسی» (Six Thousand Years of Persian Art) به نمایش گذاشتند. تنها کاتالوگ فهرست اشیای آن ۳۵۰ صفحه بود.