Land and Revolution in Iran, 1960–1980 زمین و انقلاب در ایران ۱۳۴۰ – ۱۳۶۰

Carried out by the government of the shah between 1962 and 1971, the Iranian land reform was one of the most ambitious such undertakings in modern Middle Eastern history. Yet, beneath apparent statistical success, the actual accomplishments of the program, in terms of positive benefits for the peasantry, were negligible. Later, the resulting widespread discontent of thousands of Iranian villagers would contribute to the shah”s downfall. In the first major study of the effects of this widely publicized program, Eric Hooglund”s analysis demonstrates that the primary motives behind the land reform were political. Attempting to supplant the near-absolute authority of the landlord class over the countryside, the central government hoped to extend its own authority throughout rural Iran. While the Pahlavi government accomplished this goal, its failure to implement effective structural reform proved to be a long-term liability. Hooglund, who conducted field research in rural Iran throughout the 1970s and who witnessed the unfolding of the revolution from a small village, provides a careful description of the development of the land reform and of its effects on the main groups involved: landlords, peasants, local officials, merchants, and brokers. He shows how the continuing poverty in the countryside forced the migration of thousands of peasants to the cities, resulting in serious shortages of agricultural workers and an oversupply of unskilled urban labor. When the shah”s government was faced with mass opposition in the cities in 1978, not only did a disillusioned rural population fail to support the regime, but thousands of villagers participated in the protests that hastened the collapse of the monarchy.

About Author:
Eric Hooglund is Senior Research Scholar in the Center for Middle Eastern Studies at Lund University in Sweden. He has taught political science at Shiraz University, Bowdoin College, and Bates College.

اصلاحات ارضی ایران که توسط دولت شاه بین سالهای 1962 و 1971 انجام شد، یکی از بلندپروازانه ترین اقدامات در تاریخ مدرن خاورمیانه بود. با این حال، کمتر از موفقیت آماری آشکارش، دستاوردهای واقعی برنامه، از نظر منافع مثبت برای دهقانان، ناچیز بود. بعدها، نارضایتی گسترده هزاران روستای ایرانی منجر به سقوط شاه شد. تحلیل اریک هوگلند در اولین مطالعه ی عمده در مورد تأثیرات این برنامه ی کاملا تبلیغاتی نشان می دهد که انگیزه های اصلی در پس اصلاحات ارضی سیاسی بوده است. دولت مرکزی در تلاش برای جانشینی اقتدار تقریبا مطلق طبقه مالک بر روستاها، امیدوار بود که اختیارات خود را در سراسر روستاهای ایران گسترش دهد. در حالی که حکومت پهلوی به این هدف دست یافت، ناکامی آن در اجرای اصلاحات ساختاری موثر، یک مسئولیت بلندمدت بود. هوگلند که در سراسر دهه 1970 در روستاهای ایران تحقیقات میدانی انجام داد و شاهد وقوع انقلاب از یک روستای کوچک بود، شرح دقیقی از توسعه ی اصلاحات ارضی و تأثیرات آن بر گروه های اصلی درگیر ارائه می دهد: مالکان، دهقانان، مقامات محلی، بازرگانان، و دلالان. او نشان می دهد که چگونه ادامه ی فقر در روستاها باعث مهاجرت هزاران دهقان به شهرها شد و در نتیجه کمبود شدید کارگران کشاورزی و عرضه بیش از حد نیروی کار غیر ماهر شهری به وجود آمد. هنگامی که حکومت شاه در سال 1978 با مخالفان توده‌ای در شهرها مواجه شد، نه تنها جمعیت روستایی سرخورده از رژیم حمایت نکردند، بلکه هزاران روستایی در تظاهراتی شرکت کردند که فروپاشی سلطنت را تسریع کرد.

درباره نویسنده:
اریک جیمز هوگلاند (زاده 18 مارس 1944) یک دانشمند سیاسی آمریکایی و متخصص ایران معاصر است. از سال 2010 وی استاد ارشد پژوهش در مرکز مطالعات خاورمیانه در دانشگاه لوند در سوئد بوده است. هوگلاند در واترویل، ماین متولد شد و در دانشگاه ماین در اورونو تحصیل کرد، آنجا که وی لیسانس تاریخ را در سال 1966 احیا کرد. وی داوطلب سپاه صلح در ایران (68-1966) بود و پس از آن تحصیلات تکمیلی را در جانز گذراند. دانشگاه هاپکینز تحت محقق برجسته حقوق اسلامی، مجید خضوری، دکترای روابط بین الملل و مطالعات خاورمیانه را در سال 1975 دریافت کرد. وی در طول تحقیقات میدانی دکترا در ایران در اوایل دهه 1970، با حمید عنایت، نادر افشار همکاری داشت. رساله وی در مورد سیاست اصلاحات ارضی اولین کتاب چاپ شده او با عنوان Land and Revolution in Rural Iran، 1960-1980 بود و تأثیر ایده های جیمز اسکات، اریک گرگ و بارینگتون مور، جونیور را مطالعه جوامع دهقانی و جنبش های مقاومت روستایی نشان می دهد.