My Story داستان من

Written at the height of her fame but not published until over a decade after her death, this autobiography of actress and sex symbol Marilyn Monroe (1926-1962) poignantly recounts her childhood as an unwanted orphan, her early adolescence, her rise in the film industry from bit player to celebrity, and her marriage to Joe DiMaggio. In this intimate account of a very public life, she tells of her first (non-consensual) sexual experience, her romance with the Yankee Clipper, and her prescient vision of herself as “the kind of girl they found dead in the hall bedroom with an empty bottle of sleeping pills in her hand.” The Marilyn in these pages is a revelation: a gifted, intelligent, vulnerable woman who was far more complex than the unwitting sex siren she portrayed on screen. Lavishly illustrated with photos of Marilyn, this special book celebrates the life and career of an American icon–from the unique perspective of the icon herself

About Author:
Marilyn Monroe was a film actress whose seductive screen presence shot her to stardom as a sex symbol. After she was mysteriously found dead of a drug overdose at the age of 36, the movie star became a beloved pop icon. Journalist, novelist, and Oscar-winning screenwriter of Underworld, Ben Hecht (1893-1964) assisted Marilyn in the creation of My Story

«داستان من» روایتی از زندگی شخصی و هنری مریلین مونرو(۱۹۶۲-۱۹۲۶)، بازیگر مطرح سینمای آمریکا از زبان خودش است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: هالیوودی که من می‌شناختم، هالیوود بدشانسی بود و بدبختی. تقریباً هر‌کس را که می‌شناختم یا سوء‌تغذیه داشت یا به فکر خودکشی بود. مثل یک بیت شعر بود: ” آب، آب، همه‌جا آب، امان از یک قطره در دهان ما”. نام، نام، آوازه، اما یکی یک سلام هم به ما نمی‌کرد. غذای‌مان در پیشخوان قهوه‌خانه‌های ارزان بود و جای‌مان در اتاق‌های انتظار. ما زیباترین قبیله‌ی گدایانی بودیم که تا به حال شهری به خود دیده و تعدادمان هم کم نبود! برندگان ملکه‌ی زیبایی، دختران دانشگاهی زرق‌وبرق‌دار، و دختران پری‌سیمایی که خانه‌دار بودند، از همه‌جا در این شهر گرد هم آمده بودند. از شهر‌ها و مزرعه‌ها، از کارخانه‌ها، مراکز رقص و آواز و آموزشگاه‌های هنرهای نمایشی و حالا در این بین، یک نفر هم از یتیم‌خانه آمده بود. و دور بر ما پر از گرگ بود. نه از آن گرگ‌های بزرگ که داخل استودیو‌ها نشسته‌اند، گرگ‌هایی کوچک: آژانس‌های استعدادیابی بدون دفتر و مرکز، دفتر‌های تبلیغاتی بی‌مشتری، واسطه‌هایی بدون ارتباط با مخاطبین یا مدیران. قهوه‌خانه‌ها و کافه‌های ارزان، پر از مدیرانی بود که آماده‌ی بستن قرارداد بودند، فقط کافی بود ثبت‌نام کنی و شرطِ ثبت‌نام آن‌ها معمولاً در تخت‌خواب می‌گذشت. با همه‌ی آن‌ها ملاقات کردم. همه‌شان حقه‌باز و شکست‌خورده بودند. بعضی‌های‌شان شارلاتان و دروغگو بودند و اندازه‌ی خود شما به فیلم نزدیک بودند. بنابراین وقتی با آن‌ها می‌نشستی فقط باید به دروغ‌دغل‌های‌شان گوش می‌کردی و هالیوود را از چشم آن‌ها می‌دیدی؛ یک فاحشه‌خانه‌ی شلوغ‌پلوغ، یک چرخ و فلک، و تخت‌خواب‌هایی برای یابوهایش. جایی که از آن آمده بودم خیلی انسانی‌تر از این شهری بود که فکر می‌کردم بهشت برین است. مردم متقلب و دروغگوی این‌جا خیلی رنگارنگ‌تر و دو‌روتر از آن آدم‌های مهم و بازیگران موفقی بودند که به‌زودی آن‌ها را شناختم.

درباره نویسنده:
مرلین مونرو یک هنرپیشه سینما بود که حضور فریبنده اش در صفحه نمایش او را به عنوان یک سمبل جنسی به ستاره تبدیل کرد. پس از اینکه مرده او به طور مرموزی در اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر در سن 36 سالگی پیدا شد، ستاره سینما تبدیل به یک نماد محبوب پاپ شد