The Knowledge Illusion: Why We Never Think Alone توهم آگاهی

Humans have built hugely complex societies and technologies, but most of us don’t even know how a pen or a toilet works. How have we achieved so much despite understanding so little? Cognitive scientists Steven Sloman and Philip Fernbach argue that we survive and thrive despite our mental shortcomings because we live in a rich community of knowledge. The key to our intelligence lies in the people and things around us. We’re constantly drawing on information and expertise stored outside our heads: in our bodies, our environment, our possessions, and the community with which we interact—and usually we don’t even realize we’re doing it.
The human mind is both brilliant and pathetic. We have mastered fire, created democratic institutions, stood on the moon, and sequenced our genome. And yet each of us is error prone, sometimes irrational, and often ignorant. The fundamentally communal nature of intelligence and knowledge explains why we often assume we know more than we really do, why political opinions and false beliefs are so hard to change, and why individual-oriented approaches to education and management frequently fail. But our collaborative minds also enable us to do amazing things. The Knowledge Illusion contends that true genius can be found in the ways we create intelligence using the community around us.

About Author:
Steven Sloman is a professor of cognitive, linguistic, and psychological sciences at Brown University. He is the editor in chief of the journal Cognition. He lives with his wife in Providence, Rhode Island. His two children have flown the coop. Philip Fernbach is a cognitive scientist and professor of marketing at the University of Colorado’s Leeds School of Business. He lives in Boulder, Colorado, with his wife and two children.

انسانها جوامع و فناوری های بسیار پیچیده ای ایجاد کرده اند ، اما اکثر ما حتی نمی دانیم که یک قلم یا توالت چگونه کار می کند. چگونه با وجود درک کم چنین موفقیتهایی به دست آورده ایم؟ دانشمندان شناختی استیون اسلومان و فیلیپ فرنباخ استدلال می کنند که ما علیرغم کاستی های ذهنی خود زنده می مانیم و رشد می کنیم زیرا در یک جامعه غنی از دانش زندگی می کنیم. کلید هوش ما در افراد و چیزهای اطراف ما نهفته است. ما دائما اطلاعات و تخصص های ذخیره شده در خارج از سرمان را انجام می دهیم: در بدن ما ، محیط ما ، دارایی های ما و جامعه ای که ما در آن تعامل داریم – و معمولا حتی متوجه نمی شویم که ما این کار را می کنیم.ذهن انسان هم درخشان است و هم احساساتی. ما آتش را کشف کردیم، نهادهای دموکراتیک را ایجاد کردیم ، روی ماه ایستادیم و ژنوم خود را ترتیب دادیم. و با این حال ، هر یک از ما مستعد خطا ، گاهی غیر منطقی و غالبا نادان هستیم. اساسا ماهیت عمومی اطلاعات و دانش توضیح می دهد که چرا ما اغلب تصور می کنیم بیشتر از آنچه که واقعا می دانیم ، می دانیم ، چرا عقاید سیاسی و باورهای غلط آنقدر سخت تغییر می کنند و چرا رویکردهای فرد محور به آموزش و مدیریت غالبا ناکام می شوند. اما ذهن مشترک ما نیز ما را قادر به انجام کارهای شگفت انگیز می کند. توهم آگاهی ادعا می کند که نبوغ واقعی را می توان در روشهایی که با استفاده از اجتماع پیرامون خود ایجاد کرده ایم پیدا کرد.

درباره نویسنده:
استیون اسلومن استاد علوم شناختی، زبانی و روانشناسی در دانشگاه براون است. محور تحقیقات کنونی وی شناخت جمعی است، اینکه ما چگونه به عنوان یک جامعه فکر می کنیم. او نویسنده (با فیلیپ فرنباخ) کتاب The Knowledge Illusion است: چرا ما هرگز به تنهایی فکر نمی کنیم.